Грустная песенка - Марк Бернес

Ходят грустной парою

Комсомольцы старые.

Как горел их жадный взгляд

Ровно сорок лет назад!

Друг погиб под Выборгом,

А в друзьях нет выбора.

Грустно стариться теперь

Только в обществе потерь.

А Земля берёзовая,

А Земля сосновая,

А Земля вишнёвая,

А Земля рябиновая,

А Земля, а Земля,

А Земля цветёт!

Я прошу вас всеми чувствами:

Никогда не будьте грустными!

Это в старости, друзья,

Привилегия моя.

По земле, накрытой зеленью,

Ходит, ходит население,

Ходит в поле и в лесу,

Я ответственность несу.

А Земля берёзовая,

А Земля сосновая,

А Земля вишнёвая,

А Земля рябиновая,

А Земля, а Земля,

А Земля цветёт!

Ze lopen in een verdrietig paar

Komsomol oud.

Hoe hun gulzige ogen brandden

Precies veertig jaar geleden!

Een vriend stierf in de buurt van Vyborg,

En in vrienden is er geen keuze.

Triest om nu oud te worden

Alleen in een samenleving van verliezen.

En de aarde is berk,

En de aarde is dennen,

En de aarde is kers,

En de aarde is lijsterbes,

En de aarde, en de aarde,

En de aarde bloeit!

Ik vraag je met al mijn gevoelens:

Wees nooit verdrietig!

Dit is op oudere leeftijd, vrienden,

Mijn voorrecht.

Op de grond bedekt met groen,

Wandelt, loopt de bevolking,

Wandelingen in het veld en in het bos,

Ik ben verantwoordelijk.

En de aarde is berk,

En de aarde is dennen,

En de aarde is kers,

En de aarde is lijsterbes,

En de aarde, en de aarde,

En de aarde bloeit!