На площади Красной - Марк Бернес

По площади Красной ракеты проходят в строю.

Смотрю я, и молодость вновь вспоминаю свою.

Проходят ракеты и танки,

А я вспоминаю тачанки

И как мы винтовки себе добывали в бою.

Мы молоды были, и нам подчинялась судьба,

А кони летели, и медная пела труба.

Звала она в битву за волю,

За новую светлую долю,

За мирную Землю, где ветер колышет хлеба.

Я помню, казалась нам жизнь бесконечной тогда,

Но где-то, ребята, нас сложные ждали года.

Не вычеркнуть их и не спрятать,

Но надо признаться, ребята,

Что хлеб колосился, и дружно росли города.

Над площадью Красной труба вдруг запела вдали.

Ни годы, ни войны состарить её не смогли.

И чем наше время ни мерить,

Мы сделали всё, что сумели,

А что мы сумели, — спросите у целой Земли.

И чем наше время ни мерить,

Мы сделали всё, что сумели,

А что мы сумели, — спросите у целой Земли.

А что мы свершили, — спросите у целой Земли.

Ze passeren in lijn over het Rode Raketplein.

Ik kijk, en ik herinner me mijn jeugd weer.

Raketten en tanks passeren

En ik herinner me karren

En hoe we onze eigen geweren in de strijd kregen.

We waren jong en het lot gehoorzaamde ons,

En de paarden vlogen, en de koperen trompet zong.

Ze riep op tot de strijd voor vrijheid,

Voor een nieuw helder aandeel,

Voor de vredige aarde, waar de wind het brood zwaait.

Ik herinner me dat het leven toen eindeloos voor ons leek,

Maar ergens, jongens, wachtten ons moeilijke jaren.

Doorstreep ze niet en verberg ze,

Maar ik moet toegeven, jongens,

Dat het graan aan het zaaien was en de steden samen groeiden.

Boven het Rode Plein begon plotseling in de verte een trompet te zingen.

Noch jaren noch oorlogen konden haar verouderen.

En hoe onze tijd ook wordt gemeten,

We hebben alles gedaan wat we konden

En wat is ons gelukt - vraag het aan de hele aarde.

En hoe onze tijd ook wordt gemeten,

We hebben alles gedaan wat we konden

En wat is ons gelukt - vraag het aan de hele aarde.

En wat hebben we gedaan - vraag het de hele aarde.