Лето красное - Марина Девятова

Бьётся дождь над ивами серебряный.

Говорят, красива я и ветрена.

Лепесток летит, маня, ромашковый,

А кого люблю, меня не спрашивай.

Лепесток летит, маня, ромашковый,

А кого люблю, меня не спрашивай.

Вдруг исполнились мечты заветные:

Двое дарят мне цветы рассветные.

Я сама любви такой не верила,

Сшиты радугой одной два берега.

Я сама любви такой не верила,

Сшиты радугой одной два берега.

Припев:

Лето красное, ты скажи скорей:

Долго ль маяться между двух огней?

Лето красное, в чём моя вина,

Оба нравятся, а любовь одна.

Дождь серебряный опять над ивами,

Не хочу я потерять любимого.

Что загадано — должно исполниться,

Но стучит в моё окно бессонница.

Припев.

De regen klettert over de zilveren wilgen.

Ze zeggen dat ik mooi en winderig ben.

Bloemblaadje vliegt, verleidelijk, kamille,

En van wie ik hou, vraag het me niet.

Bloemblaadje vliegt, verleidelijk, kamille,

En van wie ik hou, vraag het me niet.

Plots kwamen gekoesterde dromen uit:

Twee geven me ochtendbloemen.

Ik geloofde zelf niet in zo'n liefde,

Twee oevers zijn aan elkaar genaaid door een regenboog.

Ik geloofde zelf niet in zo'n liefde,

Twee oevers zijn aan elkaar genaaid door een regenboog.

Refrein:

De zomer is rood, zeg je snel:

Hoe lang zwoegen tussen twee vuren?

De zomer is rood, wat is mijn schuld,

Ik hou van beide, maar liefde is één.

Zilveren regen weer over de wilgen,

Ik wil mijn geliefde niet verliezen.

Wat voor ogen staat, moet uitkomen

Maar slapeloosheid klopt op mijn raam.

Refrein.