L'eterno in un momento - Marco Masini

E se

tra un attimo

nei nostri gesti soliti

tu ti accorgessi che non sei più debole di me?

Ed è una maschera che indosso la tranquillità

attore esperto che non può mostrarsi fragile

Chissà se riderai di me

il giorno che confesserò

che anch’io ho paura come te

mentre ti spettino

poi verso il tuo caffè

Ma tu sai qualche cosa che non so

hai qualche cosa che non ho

se il tempo si ferma qui

al caldo di un risveglio

Tu che non ti vergogni a piangere

eppure mi insegni a ridere

sai che mi fiderò

io che non ho rischiato mai

mentre i tuoi occhi forzano

le mie difese inutili

l’hai già capito che ormai mi sto arrendendo…

E se scoprissi poi

che senza te io non vivrei

sarei la preda facile di un mostro che non c'è

rinchiuso nel mio angolo

ti guardo ed è un miracolo

il tuo sorriso semplice e indispensabile

inevitabile

Ma tu sai qualche cosa che non so

hai qualche cosa che non ho

se il tempo si ferma qui

sulle tue labbra adesso

Tu che senza toccarmi scavi in me

senza guardarmi vedi in me

quello che non avrei saputo ritrovare mai

e le tue mani sciolgono le mie paure illogiche

sai che non fuggirò perché ci sto credendo io

che resto in silenzio e tremo già

solo tu sai come si fa

a imprigionare qui

l’eterno in un momento

l’eterno in un momento

E se

tra un attimo

nei nostri gesti soliti

scoprissimo che siamo già felici?

Wat als

in een ogenblik

in onze gebruikelijke gebaren

Besef je dat je niet zwakker bent dan ik?

En het is een masker dat ik rust draag

ervaren acteur die zichzelf niet kwetsbaar kan tonen

Wie weet of je me uitlacht

de dag dat ik zal bekennen

dat ik ook bang ben zoals jij

terwijl ze aan jou zijn

dan richting je koffie

Maar jij weet iets wat ik niet weet

jij hebt iets wat ik niet heb

als de tijd hier stopt

in de hitte van een ontwaken

Jij die je niet schaamt om te huilen

toch leer je me lachen

je weet dat ik je zal vertrouwen

ik die nooit risico heb genomen

terwijl je ogen dwingen

mijn nutteloze verdedigingen

je hebt al begrepen dat ik het nu opgeef ...

Wat als ik er later achter zou komen?

dat ik zonder jou niet zou leven

Ik zou de gemakkelijke prooi zijn van een monster dat er niet is

opgesloten in mijn hoek

Ik kijk naar je en het is een wonder

jouw simpele en onmisbare glimlach

onvermijdelijk

Maar jij weet iets wat ik niet weet

jij hebt iets wat ik niet heb

als de tijd hier stopt

nu op je lippen

Jij die zonder me aan te raken in me graaft

zonder naar mij te kijken zie je in mij

wat ik nooit meer had kunnen vinden

en jouw handen lossen mijn onlogische angsten op

je weet dat ik niet wegloop omdat ik het geloof

dat ik stil blijf en al beef

alleen jij weet hoe

hier opsluiten

het eeuwige in een moment

het eeuwige in een moment

Wat als

in een ogenblik

in onze gebruikelijke gebaren

erachter komen dat we al blij zijn?