Ora Vai - Mafalda Arnauth

Quem põe o pé na rua, manhãzinha

Tropeça após um curto passo dado

Na estafa que nos dá esta vidinha

Que corre, sabe Deus para que lado

E logo é ver quem vai mais apressado

Veloz, que o autocarro passa cheio

E sempre o fim do mês chega atrasado

Ao bolso que já está menos de meio

O homem do quiosque dos jornais

Não fia nem noticias nem bons dias

Que o pouco que hoje leu já é demais

E há muito que não vai em lotarias

O crime vai mudando de estatuto

Vagueia entre o temido e o banal

Enquanto não nos toca ele é só furto

Assim que nos ataca ele é fatal

Lá p’ro meio do dia em vez da sesta

Almoça-se de pé e é se tanto

Tentando que o minuto que nos resta

Possa ainda esticar p´ra ir ao banco

Não sei se é uma bênção ou ironia

Ouvir ao fim do dia alguém dizer

A frase apressada e fugidia:

«Então até amanha se Deus quiser»!

Wie zet voet op straat, vroeg in de ochtend

Struikelt na een korte stap genomen

In de vermoeidheid die ons dit kleine leven geeft

Dat loopt, God weet welke kant op

En dan is het tijd om te kijken wie er sneller gaat

Snel, de bus rijdt vol

En het einde van de maand komt altijd laat

Naar de zak die al minder dan de helft is

De man van de krantenkiosk

Vertrouw geen nieuws of goede dagen

Dat het weinige dat je vandaag leest al teveel is

En er is veel dat niet naar de loterijen gaat

De misdaad verandert van status

Dwaalt tussen het gevreesde en het banale

Zolang het ons niet raakt, is het gewoon diefstal

Zodra hij ons aanvalt, is hij dodelijk

Rond het midden van de dag in plaats van de siësta

Je luncht staand en het is

Dat proberen we de minuut die we nog hebben

Kan nog steeds uitrekken om naar de bank te gaan

Ik weet niet of het een zegen of ironie is

Aan het eind van de dag iemand horen zeggen:

De haastige en ontsnappingszin:

«Tot morgen, als God het wil»!