Canção - Mafalda Arnauth

Pelos que andaram no amor

Amarrados ao desejo

De conquistar a verdade

Nos movimentos de um beijo;

Pelos que arderam na chama

Da ilusão de vencer

E ficaram nas ruinas

Do seu falhado heroísmo

Tentando ainda viver!

Pela ambição que perturba

E arrasta os homens à Guerra

De resultados fatais!

Pelas lágrimas serenas

Dos que não sabem sorrir

E resignados, suicidam

Seus humaníssimos ais!

Pelo mistério subtil

Imponderável, divino

De um silêncio, de uma flor!

Pela beleza que eu amo

E o meu olhar adivinha

Por tudo o que a vida encerra

E a morte sabe guardar

-Bendito seja o destino

Que Deus tem para nos dar!

Voor degenen die verliefd liepen

gebonden aan verlangen

Om de waarheid te overwinnen

In de bewegingen van een kus;

Voor degenen die brandden in de vlam

Van de illusie van winnen

En ze bleven in de ruïnes

Van je mislukte heldhaftigheid

Probeer nog steeds te leven!

Door de ambitie die verstoort

En mannen naar de oorlog sleept

Van fatale gevolgen!

door de serene tranen

Van degenen die niet weten hoe ze moeten lachen

En namen ontslag, ze plegen zelfmoord

Je meest menselijke ellende!

Door het subtiele mysterie

Onvoorstelbaar, goddelijk

Van een stilte, van een bloem!

Voor de schoonheid waar ik van hou

En mijn ogen raden

Voor alles wat het leven bevat

En de dood weet hoe hij moet bewaren

-Gezegend zij het lot

Wat heeft God ons te geven!