Meus Lindos Olhos - Mafalda Arnauth

Meus lindos olhos, qual pequeno deus

Pois são divinos, de tão belos os teus.

Quem, tos pintou com tal feição

Jamais neles sonhou criar tanta imensidão.

De oiro celeste,

Filhos de uma chama agreste

Astros que alto o céu revestem

E onde a tua história é escrita.

Meus lindos olhos, de lua cheia

Um esquecido do outro, a brilhar p´rá rua inteira.

Quem não conhece o teu triste fado

Não desvenda em teu riso um chorar tão magoado.

Perdões perdidos

Num murmúrio desolado

Quando o réu morava ao lado

Mais cruel não pode ser.

Este fado que aqui canto

Inspirou-se só em ti Tu que nasces e renasces

Sempre que algo morre em ti Quem me dera poder cantar

Horas, dias, tão sem fim

Quando pedes só pra mim

Por favor só mais um fado.

Mijn mooie ogen, wat een kleine god

Omdat ze goddelijk zijn, zijn de jouwe zo mooi.

Wie, je schilderde met zo'n functie

Nooit gedroomd om zo'n onmetelijkheid in hen te creëren.

hemels goud,

Kinderen van een wilde vlam

Sterren die hoog aan de hemel bedekken

En waar je verhaal is geschreven.

Mijn mooie ogen, volle maan

De een vergat de ander, stralend voor de hele straat.

Wie kent jouw droevige fado niet

Onthul in je lach niet zo'n gekwetste kreet.

vergiffenis verloren

In een desolaat gemompel

Toen de beklaagde naast de deur woonde

Wreder kan het niet zijn.

Deze fado die ik hier zing

Het is alleen geïnspireerd door jou, je bent geboren en herboren

Wanneer er iets in je sterft, zou ik willen dat ik kon zingen

Uren, dagen, zo eindeloos

Als je alleen voor mij vraagt

Alsjeblieft nog één fado.