A Casa E O Mundo - Mafalda Arnauth

Não me basta esta areia

Não me basta esta onda

Não me basta esta praia

Não me basta este mar

Estão já os meus olhos tão longe

Longe tão longe do adeus

Quem sabe até se sou eu

Que já estou pr’a lá do mar

Que já estou pr’a lá dos céus

Quem dera

Que os meus olhos fossem asa

E ser gaivota que no céu

Parada

Olhando o cais

Vê nele o mundo, vê nele a casa

E só sente, ao partir, que é

Madrugada

Quantas vezes largaram

Do meu peito os navios

Se fiquei ou parti

Nem sei bem, pois andei

Sempre à volta de uma casa

Tão longe e perto daqui

Não é terra de habitar

É espaço sem ter lugar

Que eu gostava de encontrar

Dit zand is niet genoeg voor mij

Deze golf is niet genoeg voor mij

Dit strand is niet genoeg voor mij

Deze zee is niet genoeg voor mij

Mijn ogen zijn al zo ver weg

Verre zo ver van tot ziens

Wie weet zelfs als ik het ben

Dat ik al op zee ben

Dat ik al voorbij de hemel ben

Mocht ik willen

Dat mijn ogen vleugels waren

En een zeemeeuw zijn die in de lucht is

Stop

kijkend naar de pier

Zie de wereld in hem, zie het huis in hem

En je voelt gewoon, als je weggaat, dat het...

ochtendgloren

hoe vaak zijn ze gevallen?

Vanuit mijn borst de schepen

Als ik bleef of als ik wegging?

Ik weet het niet goed, want ik liep

Altijd in de buurt van een huis

Zo ver en dichtbij van hier

Het is geen land om in te wonen

Het is ruimte zonder plaats

Die ik zou willen vinden