Stormchaser - Light This City

There’s something else circling overhead now

A different kind of creature

Bigger

Out in the distance

I’m following

Watching

And I find myself again

Underneath churning winds that draw me in

Inside

A microcosm forms as emotions imitate the clouds

Twisting themselves into a rope

Knotted at my heart and anchored in the manic horizon

Let’s free ourselves from this stagnant mess for a while

I’ve grown so tired of the same damn crises

Let’s leave a trail of debris in our wake

We’ll watch the birth of catastrophes

Nightly

I need to be a part of this wild machine

I don’t care where it takes me

Or if I make it out alive

I’m going to chase it til it breaks me

Not giving up until I get inside

I can feel the electricity being pulled from the sky

Into the eye of this storm

And spit back out with a violent force

Terrifying with its indiscriminate reach

Echoing in my bones

Thrilling me to my very core

It cracks open time

And all the pressure in a moment is released

The sound of it pounds the earth

Then throbs through the ground

I live this life always running to keep up

With the wind following

Driving forward

Or in front of me

Pushing back

Sometimes

I’m moving so fast

As if weightless

Other times

It feels as if my body’s being dragged

I’m racing my hopes along the veins of the country

It’s so hard not to fall behind

I bury a drop of my blood beneath the soil of each city

So that I can return and find myself

Even if there’s nothing else left

Er cirkelt nu iets anders boven je hoofd

Een ander soort wezen

Groter

In de verte

Ik volg

Aan het kijken

En ik vind mezelf weer terug

Onder kolkende winden die me naar binnen trekken

Binnenkant

Er vormt zich een microkosmos als emoties de wolken imiteren

Zichzelf aan een touw draaien

Geknoopt naar mijn hart en verankerd in de manische horizon

Laten we ons voor een tijdje bevrijden van deze stagnerende puinhoop

Ik ben zo moe geworden van dezelfde verdomde crises

Laten we een spoor van puin achterlaten in ons kielzog

We zullen kijken naar de geboorte van catastrofes

nachtelijk

Ik moet deel uitmaken van deze wilde machine

Het maakt me niet uit waar het me brengt

Of als ik er levend uit kom

Ik ga er achteraan tot het me breekt

Ik geef niet op totdat ik binnen ben

Ik voel de elektriciteit uit de lucht worden getrokken

In het oog van deze storm

En weer uitspugen met een gewelddadige kracht

Angstaanjagend met zijn willekeurige bereik

Echo in mijn botten

Me tot in het diepst van mijn hart opwinden

Het kraakt open tijd

En alle druk is in een oogwenk weg

Het geluid ervan beukt op de aarde

Dan bonkt door de grond

Ik leef dit leven altijd rennend om bij te blijven

Met de wind die volgt

Vooruit rijden

Of voor mij

Terugduwen

Soms

Ik ga zo snel

Alsof gewichtloos

Andere tijden

Het voelt alsof mijn lichaam wordt voortgesleept

Ik race mijn hoop door de aderen van het land

Het is zo moeilijk om niet achterop te raken

Ik begraaf een druppel van mijn bloed onder de grond van elke stad

Zodat ik kan terugkeren en mezelf kan vinden

Zelfs als er niets meer over is