Exile - Light This City

When you gaze into your polished metal plates

You picture the face of a man who longs to see his soul

But claws are claws

Whether sharpened or painted or blunted

From hours of bounding

One-track-minded, through the snow

I have arrived

An exile too inferior for your highness to fight

Armored

Not humored

And prepared to seize your life

The prisoner I came to rescue sits down to watch the fight

With tears in her eyes

Who knew a tongue could do so much harm

Lying in one’s mouth

Dancing to music that wasn’t really there

Muttering about moments we never even shared

Your twisted jaw moves

But you’ve lost all sound

How soon till your breath runs out

When the others gaze into your polished eyes

As glassy as the doll’s you hold to represent your soul

They witness the face of an animal acting like a man

In their confusion, you dressed them in sashes and perfume

But the stench seeps through

I long to scream

My country

This is not how we were supposed to live

And with each mortifying blow

I’m fading rapidly

Get up

I hear that faithful onlooker plead

She won’t insult me by looking away

When I start to bleed

Who knew a tongue could do so much harm

Lying in one’s mouth

Dancing to music that wasn’t really there

Muttering about moments we never even shared

Your twisted jaw moves

But you’ve lost all sound

How soon till your breath runs out

One leap

One strike

And the metal snaps away from your face

That chattering jaw comes unhinged

And your insincere tongue hangs down from your neck

I plunge through the ribs and grasp the steaming

Slippery heart

It slides down my throat and I am king again

Tear down these garish walls and let the prisoners free

Throw their gaudy stones out to the sea

Rip these dolls limb from limb

Claws proudly unsheathed

Our souls were never meant to be seen

Wanneer je in je gepolijste metalen platen staart

Je stelt je het gezicht voor van een man die ernaar verlangt zijn ziel te zien

Maar klauwen zijn klauwen

Of het nu geslepen of geverfd of afgestompt is

Van uren begrenzen

One-track-minded, door de sneeuw

Ik ben gearriveerd

Een balling die te inferieur is voor uwe hoogheid om te vechten

Gepantserd

niet gehumeurd

En bereid om je leven te grijpen

De gevangene die ik kwam redden, gaat zitten om naar het gevecht te kijken

Met tranen in haar ogen

Wie wist dat een tong zoveel kwaad kon doen?

In de mond liggen

Dansen op muziek die er niet echt was

Mompelen over momenten die we zelfs nooit hebben gedeeld

Je verwrongen kaak beweegt

Maar je bent al het geluid kwijt

Hoe snel tot je adem opraakt?

Wanneer de anderen in je gepolijste ogen staren

Zo glazig als de poppen die je vasthoudt om je ziel te vertegenwoordigen

Ze zijn getuige van het gezicht van een dier dat zich als een man gedraagt

In hun verwarring kleedde je ze met sjerpen en parfum

Maar de stank sijpelt door

Ik verlang ernaar te schreeuwen

Mijn land

Dit is niet hoe we moesten leven

En met elke vernederende klap

Ik vervaag snel

Sta op

Ik hoor die trouwe toeschouwer smeken

Ze zal me niet beledigen door weg te kijken

Wanneer ik begin te bloeden

Wie wist dat een tong zoveel kwaad kon doen?

In de mond liggen

Dansen op muziek die er niet echt was

Mompelen over momenten die we zelfs nooit hebben gedeeld

Je verwrongen kaak beweegt

Maar je bent al het geluid kwijt

Hoe snel tot je adem opraakt?

één sprong

één slag

En het metaal klikt weg van je gezicht

Die klapperende kaak komt los

En je onoprechte tong hangt uit je nek

Ik duik door de ribben en grijp de dampende

Glad hart

Het glijdt langs mijn keel en ik ben weer koning

Breek deze opzichtige muren af ​​en laat de gevangenen vrij

Gooi hun opzichtige stenen in de zee

Scheur deze poppen ledemaat van ledemaat

Klauwen trots uit de schede

Onze zielen waren nooit bedoeld om gezien te worden