No Solace in Sleep - Light This City

I’ve been so afraid, my love,

I must confess so afraid

I’ve given in to this sickness of invisibility

I exist now only in a memory

I fear the simplest things like waking from a dream

because I somewhat can’t find a firm grip on reality

I view myself as an old friends whom I once loved but no who is dead

And I just can’t face my own grave, wilted flowers in hand, mourning something

I have quite lost yet.

Ik ben zo bang geweest, mijn liefste,

Ik moet bekennen zo bang

Ik heb toegegeven aan deze ziekte van onzichtbaarheid

Ik besta nu alleen in een geheugen

Ik ben bang voor de meest simpele dingen, zoals wakker worden uit een droom

omdat ik een beetje geen grip op de realiteit kan vinden

Ik beschouw mezelf als een oude vriend van wie ik ooit hield, maar niet die dood is

En ik kan mijn eigen graf niet onder ogen zien, verwelkte bloemen in de hand, ergens rouwend om

Ik ben nog niet helemaal kwijt.