Sand and Snow - Light This City

Every city is a ghost town where I see remnants of us

That will never fade because they’ll never see the light

The streets remember our footprints

Maps made in sand and snow

Where we walked side by side

The things we told each other

Piece by piece

As it comes back now

Revisiting

I stopped searching for our missing ending

There are no dry winds carrying torn pages down abandoned roads

Fluttering

Caught on telephone poles

Waiting to be found and read aloud

Even if I alone returned to those streets

Deceased

I’d be choked by the ashes of long combusted paper dreams

You are being immortalized as I speak

Not just in words

But a reality I live in my sleep

Last night I dreamt you followed me

I can feel you always close

Sometimes a day ahead

Or two behind

Hunting down a similar night

Different from the next

I can still hear your voice in air currents you’ve since left and I’ve just

found

I told you to never try and find me

But how can I ask memories to leave

They just come and go as they please

And even if I wrote a thousand songs

No one will ever know what you’ve done to me

They’ll hear it echoing

Or see the delicate skin shed from a body still evolving

Ghosts of emotions lost and unable to give up

A carcass of a parasite that left one final scar before being cast from it’s

host

We’re not bound by ties

But inescapably intertwined in eachother’s lives

Your love was glass cut like a diamond

But I have discovered a truer fortune

I take pity on your greed

You will never regain wealth lost in me

And even as I immortalize you with my words

I know you don’t deserve this

Elke stad is een spookstad waar ik overblijfselen van ons zie

Dat zal nooit vervagen omdat ze nooit het licht zullen zien

De straten herinneren zich onze voetafdrukken

Kaarten gemaakt in zand en sneeuw

Waar we naast elkaar liepen

De dingen die we elkaar hebben verteld

Stuk voor stuk

Zoals het nu terugkomt

opnieuw bezoeken

Ik ben gestopt met zoeken naar ons ontbrekende einde

Er zijn geen droge winden die gescheurde pagina's over verlaten wegen voeren

fladderen

Betrapt op telefoonpalen

Wachten om gevonden te worden en hardop voorgelezen te worden

Zelfs als ik alleen naar die straten terugkeer

Overleden

Ik zou worden verstikt door de as van lang verbrande papieren dromen

Je wordt vereeuwigd zoals ik spreek

Niet alleen in woorden

Maar een realiteit, ik leef in mijn slaap

Gisteravond droomde ik dat je me volgde

Ik voel dat je altijd dichtbij bent

Soms een dag vooruit

Of twee achter

Op jacht naar een soortgelijke nacht

Anders dan de volgende

Ik kan je stem nog steeds horen in de luchtstromen die je sindsdien hebt verlaten en ik heb net

gevonden

Ik heb je gezegd me nooit te proberen te vinden

Maar hoe kan ik herinneringen vragen om te vertrekken?

Ze komen en gaan wanneer ze willen

En zelfs als ik duizend nummers heb geschreven

Niemand zal ooit weten wat je me hebt aangedaan

Ze zullen het horen nagalmen

Of bekijk de tere huid die wordt afgeworpen door een lichaam dat nog steeds in ontwikkeling is

Geesten van emoties verloren en niet in staat om op te geven

Een karkas van een parasiet die een laatste litteken achterliet voordat hij werd weggegooid

gastheer

We zijn niet gebonden door stropdassen

Maar onontkoombaar verweven in elkaars leven

Je liefde was glas geslepen als een diamant

Maar ik heb een groter fortuin ontdekt

Ik heb medelijden met je hebzucht

Je zult nooit de rijkdom herwinnen die je in mij hebt verloren

En zelfs als ik je vereeuwig met mijn woorden

Ik weet dat je dit niet verdient