Planance poétique - Les Sages Poètes De La Rue

J’ai pris mes bagages, j’ai fait du ménage

Il était temps que je m’aère l’esprit, je voyage

Vers une destination où il n’y aura pas d’orage

L’estimation de vol ne me sape pas le moral

— Eh Zox', t’es la première personne que j’appelle

J’me barre en vacance pendant 15 jours

Eh, fait courir le bruit, de proche en proche

De loin en loin, dis-leur

Eh yo, yo

Personne n’est parfait

On vit, on jouit, on souffre, on meurt

On s’fait du mal, on s’fait du bien

Chacun pour soi, chacun son heure

J’ai contemplé ébahi, l’horizon azur

Indigo, par le hublot d’un aéroplane

Au revoir, à bientôt Paname

J’suis démocrate mais tyrannique

Le fond, v’la ma sympathie

Mon micro, mon amour

Une feuille blanche pour ma symphonie

Je vol vers le bout du monde

J’ai vu Brazzaville et les lumières de Kinshasa scintiller sur l’autre rive

Des femmes aux courbes impossibles

Qui a dessiné ça?

Dieu existe, quand je vois ça !

Obligé d’penser ça

Car c’est tellement simple et tellement complexe

A la fois concave et convexe

L’acide, le piment, le sucre, le sel dans mon texte

J’ai pris mes bagages, j’ai fait du ménage

Il était temps que je m’aère l’esprit, je voyage

Vers une destination où il n’y aura pas d’orage

L’estimation de vol ne me sape pas le moral

J’ai fait ce long parcours plein de virages

Enfin le bout du tunnel après l’orage

J’me conditionne pour avancer plus loin

Délaisser les souvenirs qui demeurent dans un coin

Alors j’ai pris un billet aller, direction Paris Kigali

J’voulais juste voir un coin du monde, un bout d’paradis

Parader, m’envoler, vivre ma vie loin de tout

Depuis j’ai mis de côté des sous

Je pars en voyage me poser près des rivages

Afrique terre-mère, me voici

Ouvre-moi tes bras, repend ton soleil sur ma peau noircie

30 degrés à l’ombre, chaire de crabe grillé

Langoustes au feu de bois, je n’oublie pas de prier

Dieu merci, pour tous ces moments de plaisir

J’avais vraiment besoin de partir

J’ai pris mes bagages, j’ai fais du ménage

Il était temps que je m’aère l’esprit, je voyage

Vers une destination où il n’y aura pas d’orage

L’estimation de vol ne me sape pas le moral

En parlant d’vol, ma compagnie est Créole

Donc one pour le moral

Là faut qu’j’décolle direction les pays dans l’baril pétrole

Afrique noire ou Dubaï

Etats-Unis, bye la métropole

J’vais à la recherche de paradis perdus

Et d’animaux rares style Îles Maurice

Idéalement j’partirai avec ma reine

Si j’suis célibataire, j’irai seul me reposer en bas

Ce sera toujours mieux que de tourner place Marcel Sembat

Petit j’adorais la Bretagne, l’air marin chez ma marraine

Carène, et ces douces caresses

Ça finissait souvent allongé en mode paresse

On faisait des bêtises, vivant à fond notre jeunesse

Aujourd’hui embrouille et puis stress

M’ont fait écrire Boulogne tristesse, donc adieu ma tess'

J’ai besoin de vider ma tête

J’en ai ma claque

Et plus bosser pour des cacahuètes

Fuck, j’suis pas un macaque

Dit moi qui tu connais comme australopithèque de ma classe?

Zozo est un fossile, et tous leurs nouveaux faux styles m’agacent

Et j’ai envie de caresser les cheveux d’une métisse malgache

Embrasser les lèvres fines d’une apache

Je m’arrache, ici je n’ai aucune attache

Ma famille je vous aime, rendez-vous minuit à la plage

J’ai pris mes bagages, j’ai fait du ménage

Il était temps que je m’aère l’esprit, je voyage

Vers une destination où il n’y aura pas d’orage

L’estimation de vol ne me sape pas le moral

Ik nam mijn bagage, ik maakte schoon

Het werd tijd dat ik mijn hoofd leeg maakte, ik ben op reis

Naar een bestemming waar geen storm zal zijn

De schatting van de vlucht maakt me niet blij

"Hey Zox, jij bent de eerste die ik bel

Ik ben 15 dagen op vakantie

Hé, verspreid het geluid, stap voor stap

Vertel het ze van tijd tot tijd

Hey joh, joh

Niemand is perfect

We leven, we genieten, we lijden, we sterven

We doen elkaar pijn, we doen het goed

Ieder voor zich, ieder zijn tijd

Ik staarde verbaasd naar de azuurblauwe horizon

Indigo, door een vliegtuigraam

Tot ziens, tot snel Parijs

Ik ben een democraat maar tiranniek

Kortom, mijn medeleven

Mijn microfoon, mijn liefste

Een blanco vel voor mijn symfonie

Ik vlieg naar het einde van de wereld

Ik zag Brazzaville en de lichten van Kinshasa fonkelen aan de andere kant

Vrouwen met onmogelijke rondingen

Wie heeft dit getekend?

God bestaat, als ik dit zie!

Gedwongen om dat te denken

Omdat het zo simpel en zo complex is

Zowel concaaf als convex

Zuur, chili, suiker, zout in mijn tekst

Ik nam mijn bagage, ik maakte schoon

Het werd tijd dat ik mijn hoofd leeg maakte, ik ben op reis

Naar een bestemming waar geen storm zal zijn

De schatting van de vlucht maakt me niet blij

Ik heb dit lange parcours vol bochten gedaan

Eindelijk het einde van de tunnel na de storm

Ik conditioneer mezelf om verder te gaan

Laat de herinneringen los die in de hoek blijven hangen

Dus nam ik een enkeltje naar Parijs Kigali

Ik wilde gewoon een hoekje van de wereld zien, een stukje paradijs

Parade, vlieg weg, leef mijn leven weg van alles

Sindsdien heb ik geld opzij gezet

Ik ga op reis om aan de kust te landen

Afrika moeder aarde, hier ben ik

Open je armen voor mij, schijn je zon op mijn zwartgeblakerde huid

30 graden in de schaduw, gegrild krabvlees

Houtgestookte kreeft, ik vergeet niet te bidden

Godzijdank voor al die leuke tijden

Ik moest echt weg

Ik nam mijn bagage, ik ruimde op

Het werd tijd dat ik mijn hoofd leeg maakte, ik ben op reis

Naar een bestemming waar geen storm zal zijn

De schatting van de vlucht maakt me niet blij

Over diefstal gesproken, mijn bedrijf is Creools

Dus een voor het moreel

Daar moet ik opstijgen richting de landen in het vat olie

Zwart Afrika of Dubai

Verenigde Staten, doei de metropool

Ik ga op zoek naar verloren paradijzen

En zeldzame dieren in Mauritius-stijl

Idealiter vertrek ik met mijn koningin

Als ik vrijgezel ben, ga ik alleen naar beneden

Het zal altijd beter zijn dan Marcel Sembat omdraaien

Als kind hield ik van Bretagne, de zeelucht bij mijn peettante thuis

Carene, en die lieve strelingen

Het eindigde vaak in de luiheidsmodus

We waren aan het rommelen en leefden ten volle van onze jeugd

Vandaag verwart en dan stress

Maakte me Boulogne verdriet schrijven, dus tot ziens mijn tess'

Ik moet mijn hoofd leegmaken

Ik heb er genoeg van

En niet meer werken voor pinda's

Fuck, ik ben geen makaak

Vertel me wie je kent als Australopithecus in mijn klas?

Zozo is een fossiel, en al hun nieuwe nepstijlen irriteren me

En ik wil het haar van een Malagassische mestizo strelen

Kus de dunne lippen van een apache

Ik scheur mezelf weg, hier heb ik geen banden

Mijn familie, ik hou van je, tot middernacht op het strand

Ik nam mijn bagage, ik maakte schoon

Het werd tijd dat ik mijn hoofd leeg maakte, ik ben op reis

Naar een bestemming waar geen storm zal zijn

De schatting van de vlucht maakt me niet blij