Ghosts - Leddra Chapman

I used to believe in ghosts

That somehow someone lost is always close

They would be invisible

They could spy on the boy next door and walk through walls

I would dream of the day when the world would prove there’s others here

I would make all of my imaginary friends appear

But in the living, I’m alone

I don’t feel any spirits with me in my home

No visits from the ones I miss the most

So I don’t believe in ghosts anymore

I used to believe in fate

That somehow someday things would go my way

All part of a grand design

Everything for a reason and its place in time

And the stars would align and my life would lead to better things

With the heart of a lion, trust in what the future brings

But in the moment I’m afraid

And the pain that I’ve seen won’t go away

And nothing seems to ever be explained

So I don’t believe in fate anymore

I used to believe in God (how naïve of me)

That somehow someone’s looking down on us

I would kneel at my bed & pray

Pretty please could you keep those monsters far away

I believed in the love of a magical divinity

I would reach to the clouds for comfort with humility

But no one seems to answer back (nobody's listening)

And the people I love have sufferered at his hands (he's taken them away)

And I don’t understand any of his plans

So I don’t believe in God anymore

Ik geloofde vroeger in geesten

Dat iemand die op de een of andere manier is verloren, altijd dichtbij is

Ze zouden onzichtbaar zijn

Ze kunnen de buurjongen bespioneren en door muren lopen

Ik zou dromen van de dag dat de wereld zou bewijzen dat er hier anderen zijn

Ik zou al mijn denkbeeldige vrienden laten verschijnen

Maar in de woonkamer ben ik alleen

Ik voel geen geesten bij mij in mijn huis

Geen bezoeken van degenen die ik het meest mis

Dus ik geloof niet meer in geesten

Ik geloofde vroeger in het lot

Dat op een dag dingen op mijn manier zouden gaan

Allemaal onderdeel van een groots ontwerp

Alles met een reden en zijn plaats in de tijd

En de sterren zouden op één lijn komen te staan ​​en mijn leven zou leiden tot betere dingen

Met het hart van een leeuw, vertrouw op wat de toekomst brengt

Maar op het moment ben ik bang

En de pijn die ik heb gezien, gaat niet weg

En niets lijkt ooit te worden uitgelegd

Dus ik geloof niet meer in het lot

Ik geloofde vroeger in God (wat naïef van mij)

Dat iemand op de een of andere manier op ons neerkijkt

Ik zou knielen bij mijn bed en bidden

Mooi alsjeblieft, zou je die monsters ver weg kunnen houden

Ik geloofde in de liefde van een magische godheid

Ik zou naar de wolken reiken voor troost met nederigheid

Maar niemand lijkt terug te antwoorden (niemand luistert)

En de mensen van wie ik hou hebben geleden onder zijn handen (hij heeft ze weggenomen)

En ik begrijp niets van zijn plannen

Dus ik geloof niet meer in God