Rattle at Will - Laura Stevenson

To the universe I’m wasting your time

Bending my veins in your face, how do I dare?

Out here in the thickening air

Clutch the body I’m given

Is there a way to live?

I’d die to know it

I’d die to feel, is this the fear?

Is this the fear?

Is this the fear?

When I believed you’d tell me

Never to need like I do

And the tallest crane in the skyline I was to you

And all that I could taste was your spit

And all your caution

Needn’t be careful with me love

I’d say rattle at will, I’ve been drinking my milk

And like trembling leaves right before the big freeze

I was with you

Oh, the way it came in shakes like a clumsy rail

Smoking brakes and sparklers

All out of sorts just as it goes after the doors close

High up, to you I was once

Aan het universum, ik verspil je tijd

Mijn aderen in je gezicht buigen, hoe durf ik?

Hier buiten in de steeds dikker wordende lucht

Koppel het lichaam dat ik heb gekregen

Is er een manier om te leven?

Ik zou doodgaan om het te weten

Ik zou sterven om te voelen, is dit de angst?

Is dit de angst?

Is dit de angst?

Toen ik geloofde dat je het me zou vertellen

Nooit meer nodig zoals ik

En de hoogste kraan in de skyline was ik voor jou

En alles wat ik kon proeven was je spit

En al uw voorzichtigheid

Je hoeft niet voorzichtig met me te zijn, liefje

Ik zou zeggen rammelen naar believen, ik heb mijn melk gedronken

En als trillende bladeren vlak voor de grote bevriezing

Ik was met je

Oh, de manier waarop het binnenkwam, schudt als een onhandige rail

Rokende remmen en sterretjes

Helemaal uit de toon, precies zoals het gaat nadat de deuren zijn gesloten

Hoog, voor jou was ik ooit