Dermatillomania - Laura Stevenson

This acid flush of shame

Can only be man-made

Its ugly roses bloom and wither when I look away

The photographic bulb

It flashes and explodes

Only when I’m edging close to feeling weightless

I’m a finger-breadth away

And then I see your face

Are you rolling in your grave

While I soak it with my piss?

From the basement of your house, I can’t find my way out of it

So scar up where it counts

No one can see me now

Dermatillomania, we lay our flags down

And it’s not a sign of hope

It’s not a suit of armor

Only a reminder

And then I see your face

Its features are the skyline of a city I can’t place

A city struck with plague and now your eyes are out of frame

But I’ll always know your name

You’re lucky that you died before I could sing

Now you’re exorcised

Now that I have hexed you

Now you’re exorcised from my mind

Deze zure blos van schaamte

Kan alleen door de mens gemaakt zijn

Zijn lelijke rozen bloeien en verwelken als ik wegkijk

De fotografische lamp

Het knippert en explodeert

Alleen als ik bijna gewichtloos ben

Ik ben een vingerbreed verwijderd

En dan zie ik je gezicht

Rol je in je graf

Terwijl ik het doorweek met mijn pis?

Vanuit de kelder van je huis kan ik er niet uitkomen

Dus waar het telt, waar het op aankomt

Niemand kan me nu zien

Dermatillomanie, we leggen onze vlaggen neer

En het is geen teken van hoop

Het is geen harnas

Alleen een herinnering

En dan zie ik je gezicht

De kenmerken zijn de skyline van een stad die ik niet kan plaatsen

Een stad geteisterd door de pest en nu zijn je ogen buiten beeld

Maar ik zal altijd je naam weten

Je hebt geluk dat je stierf voordat ik kon zingen

Nu ben je uitgedreven

Nu ik je heb behekst

Nu ben je uit mijn gedachten verdreven