Observer - Landscapes

Descending weightless;

I’m no stranger to the burden of night

A distant view, a far, beyond the loneliness of every time

We sleep paralysed into the twilight hours only for another broken dream of

life around the sun

I step through the ages of death rise

Beyond the gates of fire, into the realms of ghosts

From the day I was born I’ve been waiting to die

Hung from the neck by the years spent wasted

In the wake of the night

I was hypnotised

But in the land of sleep

Delirium encompassed me

My head was inside out

Everything was upside down

I feel the change in my shadow

Stretch as the sun, collapse and dies

Between gravity’s grace

I’m on my knees with arms spread wide

If there is only one way to know

For what awaits, beyond this life

Then I’ll trade it all

For just a little peace of mind

Gewichtloos afdalen;

Ik ben geen onbekende in de last van de nacht

Een ver uitzicht, een ver, voorbij de eenzaamheid van elke keer

We slapen verlamd tot in de schemering, alleen voor nog een gebroken droom van

leven rond de zon

Ik stap door de eeuwen van de dood opstaan

Voorbij de poorten van vuur, in de rijken van geesten

Vanaf de dag dat ik werd geboren, heb ik gewacht om te sterven

Aan de nek gehangen door de verspilde jaren

In het kielzog van de nacht

Ik was gehypnotiseerd

Maar in het land van de slaap

Delirium omvatte mij

Mijn hoofd was binnenstebuiten

Alles stond op zijn kop

Ik voel de verandering in mijn schaduw

Strek je uit als de zon, stort in en sterft

Tussen de genade van de zwaartekracht

Ik zit op mijn knieën met wijd gespreide armen

Als er maar één manier is om te weten

Voor wat wacht, voorbij dit leven

Dan ruil ik alles in

Voor een beetje gemoedsrust