Epilogy Live - Landscapes

Do you remember the life we had?

It swept beneath my feet and wrapped around my head

It resembled my frame of mind with nothing better to say

I was leaving it all behind to resonate through the years and crush me day by

day

I could feel it pull break neck speed to say my last goodbyes

The discontent to let everything go

Hanging over my head like a noose around my neck

Cause you’re not all that different, over everything

We’re not all that different, after everything

True hell, is life, gone wrong

So looking back at these dreams, slipping down through my sleep

I couldn’t tell you what the fuck was even happening to me

I counted rocks on the cliffs as I fell down to the sea

I could feel it all slipping away

I float on slick black water paralyzed neck deep as I drowned in sleep

Like Ophelia’s last hour, unaware, drifting

Herinner je je het leven dat we hadden?

Het veegde onder mijn voeten en wikkelde zich om mijn hoofd

Het leek op mijn gemoedstoestand met niets beters te zeggen

Ik liet het allemaal achter om door de jaren heen te resoneren en me elke dag te verpletteren

dag

Ik kon voelen dat het mijn nek uitbrak om mijn laatste afscheid te nemen

De onvrede om alles los te laten

Hangend boven mijn hoofd als een strop om mijn nek

Omdat je niet zo heel anders bent, over alles

We zijn tenslotte niet zo verschillend

Echte hel, is het leven verkeerd gegaan?

Dus terugkijkend op deze dromen, wegglippend door mijn slaap

Ik kon je niet vertellen wat er verdomme met me gebeurde

Ik telde de rotsen op de kliffen toen ik in de zee viel

Ik voelde het allemaal wegglijden

Ik drijf op glad zwart water verlamde nek diep terwijl ik verdronk in slaap

Zoals Ophelia's laatste uur, onbewust, drijvend