Death After Life - Landscapes

One less nightmare, wondrous dream

I swear that this world will be the death of me

A cold stare, resides behind these eyes

That I’m sure, you swore, would never come back

Mother, save me

Father, save me

I fear that this Earth could be the death of us all

Even though I’m sinking in deep sleep

I’m still calling your name

Every time I fall

Between these endless wrong ways and long hard days

I’ve been losing my mind, crushing down on my head

Below the silence and death obsessed, I gain ground in distance,

amongst ourselves

Why is it I dive, and fall in-sync, into the waking hours, when half asleep?

Unless I’m crazy, I’m near sure my memory’s fading

At the edge of the night, beyond these filthy streets

They say our failures reflect your life in dreams

But some fall and die of depression, cause these nights are unforgiving

One less nightmare, wondrous dream

I swear that this world will be the death of me

A cold stare, resides behind these eyes

That I’m sure, you swore, would never come back

Mother, save me

Father, save me

I fear that this Earth could be the death of us all

Even though I’m sinking in deep sleep

I’m still calling your name

Every time I fall

One less nightmare, wondrous dream

I swear that this world will be the death of me

A cold stare, resides behind these eyes

That I’m sure, you swore, would never come back

Mother, save me

Father, save me

I fear that this Earth could be the death of us all

Even though I’m sinking in deep sleep

I’m still calling your name

Every time I fall

Een nachtmerrie minder, een wonderbaarlijke droom

Ik zweer dat deze wereld de dood van mij zal zijn

Achter deze ogen schuilt een koude blik

Dat ik zeker weet, je zwoer, zou nooit meer terugkomen

Moeder, red mij

Vader, red mij

Ik vrees dat deze aarde de dood van ons allemaal zou kunnen zijn

Ook al zink ik in een diepe slaap

Ik roep nog steeds je naam

Elke keer als ik val

Tussen deze eindeloze verkeerde manieren en lange, zware dagen

Ik ben gek aan het worden, verpletterend op mijn hoofd

Onder de geobsedeerde stilte en dood, win ik terrein in de verte,

onder ons

Waarom duik ik en val ik synchroon in de wakkere uren, als ik half in slaap ben?

Tenzij ik gek ben, ben ik er bijna zeker van dat mijn geheugen aan het vervagen is

Aan de rand van de nacht, voorbij deze smerige straten

Ze zeggen dat onze mislukkingen je leven in dromen weerspiegelen

Maar sommigen vallen en sterven aan een depressie, want deze nachten zijn meedogenloos

Een nachtmerrie minder, een wonderbaarlijke droom

Ik zweer dat deze wereld de dood van mij zal zijn

Achter deze ogen schuilt een koude blik

Dat ik zeker weet, je zwoer, zou nooit meer terugkomen

Moeder, red mij

Vader, red mij

Ik vrees dat deze aarde de dood van ons allemaal zou kunnen zijn

Ook al zink ik in een diepe slaap

Ik roep nog steeds je naam

Elke keer als ik val

Een nachtmerrie minder, een wonderbaarlijke droom

Ik zweer dat deze wereld de dood van mij zal zijn

Achter deze ogen schuilt een koude blik

Dat ik zeker weet, je zwoer, zou nooit meer terugkomen

Moeder, red mij

Vader, red mij

Ik vrees dat deze aarde de dood van ons allemaal zou kunnen zijn

Ook al zink ik in een diepe slaap

Ik roep nog steeds je naam

Elke keer als ik val