Laisse Ton Corps S'Exprimer - La Rue Kétanou

C’est maintenant que a se danse me disait un p’tit gars du Nord

Arrte de le rpter que j’lui dis, on va finir par le croire

Mais bien sr qu’il me rpond, pas question d’baisser les bras

Viens on monte dans un wagon l puis tiens, on part faire un tour dans mon Lille

O des gens chantent mme leurs pas qui vrillent

Et alors faut qu’a cadence, on a gliss jusqu' la gare sur des

Qui vit bien dort bien, pense pas trop, la vie a s’abuse, tu sais!

Tu sais pas?

T’as lu les cafougnettes, l’histoire d’un gars qu’arrte pas de vivre que des

blagues

C’est un certain Bonaff qui la fait!

Le bouquin?

Non le disque

Si tu veux j’te le passe…?

Merde, j’lai oubli dans ch’train!

T’es con ou quoi?

Alors j’ai rflchi sur un truc que j’avais jamais jamais vu Et j’pense que les bonnes fes il faut savoir se les inventer

Puis surtout savoir c’que toi tu voudrais en garder, moi c’est l’envie de

m’exprimer

Ar’baiss’te, ar’lef’te

Frotte ed’bondaine contre el' mienne Philomne

Quatre pas plus tard toujours sur son Lille, on s’est ouvert une bonne

bouteille de bonheur

En ouvrant la porte d’un bar de couleurs Wa’zen et prends pas peur,

y’a des belges, y’a des gitans

Y’a Mohamed enfin des gens quoi, on va pas politiquer l dessus

Ca existe des qui s’regardent l’me, ses flammes, ses larmes sans s’juger

Alors ceux qui parlent de ceux qui s’enferment et qui s’enferment aussi ben

qu’y s’la ferment

Ou qui s’apprennent passer par dessus ou poser leur cul

Un pied vers l’aventure et l’autre c’est dans la tte que a r’dmarre

On est rest tout l’aprs-midi assis parler et quand on s’est quitt c’tait la tte ensoleille de s’tre connus

Et convaincus qu’il y en a au lieux de parler, y ferait mieux d’laisser leur

corps s’exprimer

On dirait quand mme qu’y a des fois qu’y a des gens qu’ont peur d’tre heureux

Et comme le vin, ils attendent d’avoir bien vieillis pour s’dboucher

C’est la rflexion que j’me suis fait en prenant le train qui quittait Lille

direction Paris

Finalement y a des villes, y a des gens, y a de l’amour et puis y’a l’temps

d’se faire chier

Alors en attendant qu’le Bon Dieu vienne nous donner la notice

On glisse sur des bonheurs qui s’font d’un rien,

Des pieds, des mains et puis demain, et puis demain, et puis demain on verra

bien

Pour l’instant, j’pense que tu peux laisser ton corps s’exprimer

Het is nu dat een dans tegen me zei een kleine jongen uit het noorden

Stop met herhalen wat ik hem vertel, we zullen het uiteindelijk geloven

Maar natuurlijk antwoordt hij mij, geen kwestie van opgeven

Kom op, laten we in een wagen stappen, dan gaan we een ritje maken in mijn Lille

Waar mensen zelfs hun draaiende passen zingen

En dan moeten we ijsberen, we gleden naar het station op

Wie goed leeft, slaapt goed, denk niet te veel na, het leven is verkeerd, weet je!

Je weet het niet?

Heb je de cafougnettes gelezen, het verhaal van een man die alleen maar blijft leven?

grappen

Een zekere Bonaff doet het!

Het boek?

niet de schijf

Als je wilt, geef ik het aan je door...?

Shit, ik vergat het in ch'train!

Ben je dom of zo?

Dus ik dacht aan iets dat ik nog nooit had gezien En ik denk dat goede feeën je moet weten hoe je ze moet uitvinden

Dan vooral om te weten wat je zou willen houden, voor mij is het de wens om

mezelf uitdrukken

Ar'baiss'te, ar'lef'te

Wrijf ed'bondaine tegen de mijne Philomne

Vier stappen later nog steeds op zijn Lille, openden we een goede

gelukkige fles

Open de deur van een Wa'zen-kleurenbalk en wees niet bang,

er zijn Belgen, er zijn zigeuners

Daar is Mohamed eindelijk mensen wat, we gaan er niet over politiseren

Er zijn mensen die naar hun ziel, de vlammen, de tranen kijken zonder zichzelf te veroordelen

Dus degenen die praten over degenen die zichzelf opsluiten en die zichzelf ook opsluiten

het gaat dicht

Of die leren over te stappen of hun reet neer te leggen

De ene voet richting avontuur en met de andere begint het in het hoofd

We zaten de hele middag te praten en toen we uit elkaar gingen was het met zonnige gezichten om elkaar te kennen.

En ervan overtuigd dat er sommigen zijn in plaats van te praten, zou het beter zijn om hun te verlaten

lichaamsexpressie

Het lijkt er nog steeds op dat er tijden zijn dat er mensen zijn die bang zijn om gelukkig te zijn

En net als wijn wachten ze tot ze goed gerijpt zijn om te ontkurken

Dit is de gedachte die ik bij mezelf maakte toen ik de trein nam die Lille verliet

Richting Parijs

Eindelijk zijn er steden, zijn er mensen, is er liefde en dan is er tijd

boos maken

Dus terwijl we wachten tot de Goede Heer komt en ons op de hoogte brengt

We ontglippen ons aan geluk dat uit het niets komt,

Voeten, handen en dan morgen, en dan morgen, en dan morgen zien we wel

goed

Voor nu denk ik dat je je lichaam kunt laten spreken