Una Nueva Oportunidad - La Habitacion Roja

Recuerdo bien el camino hasta el mar

Las amenazas y una voz quebrada

La incertidumbre, el invierno

Unos ojos abiertos de par en par

En los rincones de la inmensidad

Se esconden cuerpos que quiero tocar

Como decias tu siempre

El sol se pondrá

Y habrá una nueva oportunidad

Se que nuestro momento ha pasado

La nieve empieza a caer

Mi suerte infiel me ha arrancado la piel

No volvera a suceder

Hay plagas, profecias

Hay personas que nos marcan

Señor tiene que haber algo que me pueda calmar

Calmar este dolor

Risas abominables

Se escapo por la ventana el amor

Anda por las cornisas asustado

Ha perdido el control

La Vía Láctea llamando a tu ventana

Como un camino que se abre a la esperanza

La noche avanza y acaricia mi rendición con sus manos de cielo

Susurras a mi oído la unica verdad

La que nos hace tener ganas de volar

Por las tinieblas infinitas que el sueño nos fía

Pero solo hasta mañana

Siento frio me abrigo y te sigo

Te fundes con las estrellas

Tu suerte fiel es tu segunda piel

Tal vez no te vuelva a ver

Hay plagas profecias

Hay personas que nos marcan

Señor tiene que haber algo que me pueda calmar

Calmar este dolor

Risas abominables se escapo por la ventana el amor

Anda por las cornisas asustado

Ha perdido el control

Caerán tus alambras

Los muros de tus entrañas

Señor estoy de rodillas me pregunto porque

Porque tanto dolor

Hay plagas profecias

Hay personas que nos marcan

Señor tu eres ese alguien que me puede calmar

Dame otra oportunidad

Ik herinner me de weg naar de zee nog goed

De bedreigingen en een gebroken stem

onzekerheid, winter

Wijd open ogen

In de hoeken van de onmetelijkheid

Lichamen zijn verborgen die ik wil aanraken

zoals je altijd zei

de zon zal ondergaan

En er komt een nieuwe kans

Ik weet dat onze tijd voorbij is

de sneeuw begint te vallen

Mijn ontrouwe geluk heeft mijn huid gescheurd

Het zal niet opnieuw gebeuren

Er zijn plagen, profetieën

Er zijn mensen die ons markeren

Heer, er moet iets zijn dat me kan kalmeren

deze pijn verzachten

afschuwelijk gelach

Liefde ontsnapt door het raam

Loop op de kroonlijsten bang

heeft de controle verloren

De Melkweg roept aan je raam

Als een pad dat zich opent voor hoop

De nacht vordert en streelt mijn overgave met zijn handen van de hemel

Je fluistert in mijn oor de enige waarheid

Degene waardoor we willen vliegen

Door de oneindige duisternis die de slaap ons vertrouwt

Maar alleen tot morgen

Ik heb het koud, ik wikkel me in en ik volg je

je versmelt met de sterren

Je trouwe geluk is je tweede huid

Misschien zie ik je niet meer

Er zijn profetische plagen

Er zijn mensen die ons markeren

Heer, er moet iets zijn dat me kan kalmeren

deze pijn verzachten

Verschrikkelijk gelach, liefde ontsnapte door het raam

Loop op de kroonlijsten bang

heeft de controle verloren

je draden zullen vallen

De muren van je ingewanden

Heer, ik zit op mijn knieën, ik vraag me af waarom

waarom zoveel pijn?

Er zijn profetische plagen

Er zijn mensen die ons markeren

Heer, u bent die iemand die me kan kalmeren

geef me nog een kans