Cielo Protector - La Habitacion Roja

Cierra todas las ventanas, busca tus secretos de cajón

Las agujas afiladas saben que perderás el control

Buscando en lo más profundo, llegas a tu corazón

Suenan las sirenas, piensas: no me volverá a pasar

Sueñas que este amor es grande y puro, sucio, casi destructor

Se confunden las heridas con la nueva y vieja sensación

De tenerte en la penumbra de una austera habitación

De poder recuperarte antes de que salga el sol

No hay cielo protector, no existe cura

No hay solución, pero nos queda el valor

Hace casi diez mil años que intentamos superar el mal

Pero lo que amenaza es grande y tan oscuro como el mar

En el que ahora naufragamos, mientras la calma es total

Pero nunca es para siempre, para siempre es nunca más

No hay cielo protector, no existe cura

No hay solución, pero nos queda el valor

No pediré perdón por lo que siento

Por ser quien soy, al menos hasta hoy

Porque la ficción no es más que un cuento de la cruda realidad

Porque te sientes desnudo y hablas, y nadie quiere escuchar

Porque tus calles vacías están llenas de verdad

Yo seguiré siendo el ángel que te guardará al temblar

No hay cielo protector, no existe cura

No hay solución, pero nos queda el valor

No pediré perdón por lo que siento

Por ser quien soy, al menos hasta hoy

No hay cielo protector, no existe cura…

No pediré perdón por lo que siento…

Sluit alle ramen, vind je geheime lade

Scherpe naalden weten dat je de controle verliest

Als je diep van binnen zoekt, bereik je je hart

De sirenes klinken, je denkt: mij overkomt het niet meer

Je droomt dat deze liefde groots en puur is, vies, bijna destructief

De wonden worden verward met de nieuwe en oude sensatie

Om jou in de schaduw van een sobere kamer te hebben

Om te kunnen herstellen voordat de zon opkomt

Er is geen beschutte lucht, er is geen remedie

Er is geen oplossing, maar we blijven zitten met de waarde

Bijna tienduizend jaar geleden probeerden we het kwaad te overwinnen

Maar wat dreigt is groot en zo donker als de zee

Waarin we nu schipbreuk lijden, terwijl de rust totaal is

Maar het is nooit voor altijd, voor altijd is nooit meer

Er is geen beschutte lucht, er is geen remedie

Er is geen oplossing, maar we blijven zitten met de waarde

Ik zal me niet verontschuldigen voor wat ik voel

Omdat ik ben wie ik ben, in ieder geval tot vandaag

Omdat fictie niets meer is dan een verhaal over de harde realiteit

Omdat je naakt zit en praat, en niemand wil luisteren

Omdat je lege straten vol waarheid zijn

Ik zal de engel blijven die je zal bewaken als je beeft

Er is geen beschutte lucht, er is geen remedie

Er is geen oplossing, maar we blijven zitten met de waarde

Ik zal me niet verontschuldigen voor wat ik voel

Omdat ik ben wie ik ben, in ieder geval tot vandaag

Er is geen beschermende hemel, er is geen remedie...

Ik zal me niet verontschuldigen voor wat ik voel...