Sofá - La Habitacion Roja

Ahora que todos duermen ya

Y ella ha encontrado un nuevo hogar

Las horas que pasan dónde irán

Retorcida en el sofá

Echa de menos conversar

Belleza y estampa singular

Naturaleza sin igual

La huida es parte del temor

Silencio ensordecedor

Oigo latir mi corazón

Y he estado toda una vida

Viviendo de mis mentiras

Y ahora que lo tengo todo

Me dicen que ya no hay nada

Se me apaga la mirada

Al ver cómo las puertas se acaban

Todo da vueltas sin cesar

Tu reloj es un marcapasos vital

El tiempo no tiene piedad

Si llegas tarde no esperará

Alguien en tu lugar habrá

Interpretar la realidad

Interrogante universal

Quisiera no estar manipulado

Si pudiera diferenciar

A los que me dicen la verdad

Y he estado toda una vida

Viviendo de mis mentiras

Y ahora que lo tengo todo

Me dicen que ya no hay nada

Se me apaga la mirada

Al ver cómo las puertas se acaban

Silencio que vuelve loco

Ruidos que desesperan

Imaginaria quimera

Creer ser el centro de la Tierra

Y he estado toda una vida

Viviendo de mis mentiras

Y ahora que lo tengo todo

Me dicen que ya no hay nada

Se me apaga la mirada

Al ver cómo las puertas se acaban

Yo fui mi peor enemigo

Yo mismo te di la espalda

Lo mismo que hice contigo

Es lo que siempre he hecho conmigo

Conmigo, conmigo, conmigo …

Nu iedereen slaapt

En ze heeft een nieuw thuis gevonden

De uren die verstrijken, waar zullen ze heen gaan?

verdraaid op de bank

mis praten

Schoonheid en unieke stempel

weergaloze natuur

De vlucht maakt deel uit van de angst

oorverdovende stilte

Ik hoor mijn hart kloppen

En ik ben een leven lang geweest

leven van mijn leugens

En nu ik het allemaal heb

Ze vertellen me dat er niets is

Mijn ogen vervagen

Kijken hoe de deuren af ​​zijn

Alles gaat rond en rond

Uw horloge is een vitale pacemaker

tijd kent geen genade

Als je te laat bent, wacht hij niet

Er zal iemand in uw plaats zijn

de werkelijkheid interpreteren

universeel vraagteken

Ik wil niet gemanipuleerd worden

Als ik kon differentiëren

Aan degenen die mij de waarheid vertellen

En ik ben een leven lang geweest

leven van mijn leugens

En nu ik het allemaal heb

Ze vertellen me dat er niets is

Mijn ogen vervagen

Kijken hoe de deuren af ​​zijn

Stilte waar je gek van wordt

geluiden die wanhopen

denkbeeldige hersenschim

Geloven het middelpunt van de aarde te zijn

En ik ben een leven lang geweest

leven van mijn leugens

En nu ik het allemaal heb

Ze vertellen me dat er niets is

Mijn ogen vervagen

Kijken hoe de deuren af ​​zijn

Ik was mijn ergste vijand

Ik heb je zelf de rug toegekeerd

hetzelfde wat ik deed met jou

Dat heb ik altijd met mezelf gedaan

Met mij, met mij, met mij...