Los Ciclos de la Vida - La Habitacion Roja

Nos conocimos una noche como otra cualquiera

Qué importa el lugar

Un sitio vulgar, para nada especial

Entonces tu vida era de lo más normal

Aunque la mía no era nada excepcional

Nos encontramos en aquel antro del centro

No era singular ni espectacular

Pero alli estabas tú

Deteniendo el tiempo con cada palabra

Inmortalizando escenas del mañana

Y son los ciclos de la vida

Cuando algo empieza, algo termina

Siempre tan cerca de la vida

Aunque la muerte nos persiga

Fuimos gigantes, amantes y responsables

En cualquier rincón yacíamos los dos

Me hacías sentir tan especial

Nos bebíamos la vida y cada trago

Nos parecía el último, el más sagrado

Se fue apagando, la llama siempre se apaga

Nada nos salvó, ni Dios ni el amor

Eterno que se nos terminó

Y lo posible se hizo del todo imposible

No duró eternamente, nada es para siempre

Y son los ciclos de la vida

Cuando algo empieza, algo termina

Siempre tan cerca de la vida

Aunque la muerte nos persiga

We ontmoetten elkaar op een avond zoals alle andere

wat doet de plaats ertoe?

Een vulgaire site, niets bijzonders

Toen was je leven het meest normaal

Hoewel de mijne niets uitzonderlijks was?

We ontmoetten elkaar in dat hol in het centrum

Het was niet uniek of spectaculair

maar daar was je

De tijd stoppen met elk woord

Onsterfelijke scènes van morgen

En zij zijn de cycli van het leven

Als iets begint, eindigt er iets

altijd zo dicht bij het leven

Zelfs als de dood ons volgt

We waren reuzen, geliefden en verantwoordelijk

In elke hoek liggen we allebei

je liet me zo speciaal voelen

We dronken het leven en elke drank

Het leek ons ​​de laatste, de meest heilige

Het ging uit, de vlam gaat altijd uit

Niets heeft ons gered, noch God noch liefde

Eeuwig dat we klaar zijn

En het mogelijke werd volledig onmogelijk

Het duurde niet voor altijd, niets is voor altijd

En zij zijn de cycli van het leven

Als iets begint, eindigt er iets

altijd zo dicht bij het leven

Zelfs als de dood ons volgt