La Casa en Silencio - La Habitacion Roja

Cuando la casa en silencio me confirma

Que no hay canciones ni alegrías en tus días

Yo me dispongo a abrazarte con mi vida

Y con lo poco que me queda

Haré todo lo que pueda

Con lo poco que me queda

Porque sé que intentarlo va a valer la pena

Mucho más que la que me aflige y me bloquea

Que va comiéndome por dentro y envenena

La esperanza que nos guía, que traerá la luz del día

Brillará con tanta fuerza, no podremos contenerla

Hasta ese día te defenderé a muerte

Y guardaré como tesoros en mi mente

Todos los sueños que atrapados en tu cuerpo

No te han dejado caminar todo este tiempo

Lo que nos hace vulnerables es el miedo

La inconsciencia es lo que nos ha arruinado

De nada sirve que me enseñes más noticias

Darle al me gusta no nos sirve

No cambiará las injusticias

Ser valiente desde casa no nos servirá de nada

Es lo más cobarde que nos ha pasado

Eso y el mirar siempre para otro lado

Quiero volver a verte junto a mí en el frente

Quiero que salgas de esta casa

Que solo vuelvas a esa cama

Para gritar de gusto y arañar mi espalda

Y liberar todos los sueños atrapados en tu cuerpo

Esta es la madre de todas nuestras batallas

Recuperar lo que nos han arrebatado

Hasta ese día te defenderé a muerte

Hasta ese día te defenderé a muerte

Hasta ese día te defenderé a muerte

Hasta ese día te defenderé a muerte

Wanneer het stille huis me bevestigt

Dat er geen liedjes of vreugden zijn in je dagen

Ik sta op het punt je te omarmen met mijn leven

En met het weinige dat ik nog heb

Ik zal alles doen wat ik kan

Met het weinige dat ik nog heb

Omdat ik weet dat proberen de moeite waard zal zijn

Veel meer dan degene die me kwelt en blokkeert

Dat is me vanbinnen opeten en vergiftigen

De hoop die ons leidt, die het daglicht zal brengen

Het zal zo helder schijnen dat we het niet kunnen bevatten

Tot die dag zal ik je tot de dood verdedigen

En ik zal het als schatten in mijn gedachten bewaren

Alle dromen die vastzaten in je lichaam

Ze hebben je al die tijd niet laten lopen

Wat ons kwetsbaar maakt is angst

Bewusteloosheid is wat ons heeft geruïneerd

Het is nutteloos voor jou om me meer nieuws te laten zien

Het geven van iets dergelijks dient ons niet

Het zal de onrechtvaardigheden niet veranderen

Dapper zijn vanuit huis zal ons niet helpen

Het is het meest laffe wat ons is overkomen

Dat en altijd de andere kant op kijken

Ik wil je weer zien met mij vooraan

Ik wil dat je dit huis verlaat

Dat je gewoon teruggaat naar dat bed

Om te schreeuwen van verrukking en mijn rug te krabben

En laat alle dromen los die vastzitten in je lichaam

Dit is de moeder van al onze gevechten

Neem terug wat ons is afgenomen

Tot die dag zal ik je tot de dood verdedigen

Tot die dag zal ik je tot de dood verdedigen

Tot die dag zal ik je tot de dood verdedigen

Tot die dag zal ik je tot de dood verdedigen