Donde No Exista el Miedo - La Habitacion Roja

Pasan los días tan lentos

Que ya no recuerdas cuándo empezó

Esta deriva que ahoga, que asfixia

Que no nos deja respirar

Las ilusiones se pierden de vista

Y empieza a calar el dolor

Esta guerra la vamos a vivir en color

Tú me querías y yo te quería

No necesitábamos más

Pero fuimos recortando derechos

Quedándonos del revés

Dimos la espalda a lo bueno

Y acabé olvidando para beber

Las cosas del derecho nunca nos salen bien

¿Cómo vamos a escaparnos

De este círculo vicioso?

Ataremos nuestras sábanas

Salvaremos las distancias

Y el miedo, el que hicieron nuestro

Miro hacia adentro y siempre te encuentro

Pero no puedo reaccionar;

Estas pastillas me dejan planchado

Y así no puedo contestar

Y mis arrugas no son más que dudas

Porque un nuevo amanecer

Nos trae más de lo mismo

Y eso es menos que ayer

¿Cómo vamos a escaparnos

De este círculo vicioso?

Ataremos nuestras sábanas

Salvaremos las distancias

Escapamos esta noche

Saltaremos al vacío

Empezaremos de nuevo

Donde no existe el miedo

Su miedo, el que hicieron nuestro

Cuando despiertes, empieza de nuevo

Y abre los ojos de par en par

Piensa en la historia, mantén la memoria

No dejes que vuelva a pasar

Tal vez no hay respuestas

Pero sí conciencias y responsabilidad

Hay tanto resentimiento que amar es vital

Hay tanto resentimiento que amar es vital

Hay tanto resentimiento que amar es vital

Vital

Vital

de dagen gaan zo langzaam voorbij

Dat je je niet meer herinnert wanneer het begon

Deze drift die verstikt, die verstikt

dat laat ons niet ademen

Illusies worden uit het oog verloren

En de pijn begint te zinken

We gaan deze oorlog in kleur beleven

Jij hield van mij en ik hield van jou

meer hadden we niet nodig

Maar we waren aan het snijden in rechten

ondersteboven blijven

We keerden het goede de rug toe

En ik ben uiteindelijk vergeten te drinken

De dingen van rechts gaan nooit goed voor ons

Hoe gaan we ontsnappen?

Van deze vicieuze cirkel?

We binden onze lakens vast

We zullen de afstanden bewaren

En de angst, degene die de onze maakte

Ik kijk naar binnen en ik vind je altijd

Maar ik kan niet reageren;

Deze pillen laten me gestreken achter

En dus kan ik niet antwoorden

En mijn rimpels zijn niets anders dan twijfels

Omdat een nieuwe dageraad

Het brengt ons meer van hetzelfde

En dat is minder dan gisteren

Hoe gaan we ontsnappen?

Van deze vicieuze cirkel?

We binden onze lakens vast

We zullen de afstanden bewaren

we ontsnappen vanavond

We zullen in de leegte springen

we gaan weer beginnen

waar geen angst is

Hun angst, de angst die ze van ons maakten

Begin opnieuw als je wakker wordt

En open je ogen wijd

Denk aan het verhaal, bewaar de herinnering

Laat het niet nog een keer gebeuren

misschien zijn er geen antwoorden

Maar ja geweten en verantwoordelijkheid

Er is zoveel wrok dat liefhebben essentieel is

Er is zoveel wrok dat liefhebben essentieel is

Er is zoveel wrok dat liefhebben essentieel is

vitaal

vitaal