Despertar - La Habitacion Roja

Ahora que ya no estás

Me he dado cuenta de que no

Puedo estar

Un minuto siquiera

Sin mencionar todo lo que tú

Para mí eras

Aquellas canciones que escribía

Mirándote mientras dormías

Tardes de invierno sintiéndome como en el cielo

Hasta que un día desperté

De aquel sueño dorado

Peinados sixties, pantalones ajustados

Amanecer junto al mar

Cuerpos desnudos en el alba que se aman

Abrir los ojos y descubrir

Un más allá tan cercano a ti

Ser profeta y héroe en tu propio tiempo y poder respirar

Eterna contradicción, muerto quizás

Aprender a morir

No será fácil tras haber

Intentado vivir

Mas de lo ya bailado

Nunca nada nos podrán quitar

Que no hayamos probado

Contando historias junto al fuego

Dejando hablar a nuestros miedos

Embriagadoras conductas, perfumes que ocultan

Fantasías que desatan ambigüedad

Sin importar el qué dirán

Pues un día todo acabará

Conmigo así ocurrió y verás

No es divertido el más allá

Nu je er niet meer bent

Ik heb me gerealiseerd dat dat niet zo is

ik kan zijn

zelfs een minuut

Om nog maar te zwijgen over alles wat je

voor mij was je

Die liedjes die ik schreef

Naar je kijken terwijl je slaapt

Wintermiddagen voelen als in de hemel

Tot ik op een dag wakker werd

Van die gouden droom

Jaren zestig kapsels, strakke broeken

zonsopgang aan zee

Naakte lichamen in de dageraad die van elkaar houden

Open je ogen en ontdek

Een hiernamaals zo dicht bij jou

Een profeet en held zijn in je eigen tijd en kunnen ademen

Eeuwige tegenstelling, misschien dood

leren sterven

Het zal niet gemakkelijk zijn na het hebben van

probeerde te leven

Meer van wat er al gedanst is

Ze kunnen ons nooit iets afnemen

dat hebben we niet geprobeerd

Verhalen vertellen bij het vuur

Onze angsten laten spreken

Bedwelmend gedrag, parfums die zich verstoppen

Fantasieën die ambiguïteit veroorzaken

Ongeacht wat ze zullen zeggen

Nou, op een dag zal alles eindigen

Zo is het met mij gegaan en je zult zien

Het hiernamaals is niet leuk