Al Querer - La Habitacion Roja

Cuando te vi

Con ese traje raro, te seguí

Haciendo como que no

Nunca dejé de hacerlo

Hasta morir de envidia y de celos

He de reconocerlo: es así

Qué sabes tú

Si siempre te salió todo al querer

Y en mi mundo al revés

Eras castigo y también virtud

Y hasta tus horas muertas

Me hacían resucitar

Yo siempre fui el principio del final

Este lugar, que es tan hostil

Es para ti un hogar

Tu maldito disfraz

Era para mí algo especial

Aún te echo de menos

Y tú a mí de más

De mucho más

Qué sabes tú

Si siempre te salió todo al querer

Y en mi mundo al revés

Eras castigo y también virtud

Y hasta tus horas muertas

Me hacían resucitar

Yo siempre fui el principio del final

Qué sabes tú

De tener que fingir que todo marcha bien

No poder deshacer

El nudo en la garganta

Y aceptar, que aún te echo de menos

Y tú a mí de más

Yo siempre fui el principio del final

Cuando te vi

Con ese traje raro, te seguí

Toen ik je zag

Met die rare outfit volgde ik je

doen alsof niet

Ik ben er nooit mee gestopt

Tot het sterven van afgunst en jaloezie

Ik moet het toegeven: het is zo

Wat weet jij

Als alles altijd uitkwam wanneer je wilde

En in mijn wereld op zijn kop

Je was straf en ook deugd

En zelfs je dode uren

ze hebben me doen herrijzen

Ik was altijd het begin van het einde

Deze plek, die zo vijandig is?

Het is voor jou een thuis

je verdomde kostuum

Het was iets speciaals voor mij

ik mis je nog steeds

En jij voor mij meer

van veel meer

Wat weet jij

Als alles altijd uitkwam wanneer je wilde

En in mijn wereld op zijn kop

Je was straf en ook deugd

En zelfs je dode uren

ze hebben me doen herrijzen

Ik was altijd het begin van het einde

Wat weet jij

Van moeten doen alsof alles goed gaat

kan niet ongedaan maken

De brok in de keel

En accepteer dat ik je nog steeds mis

En jij voor mij meer

Ik was altijd het begin van het einde

Toen ik je zag

Met die rare outfit volgde ik je