Не забудь - Клавдия Шульженко

Когда пришла пора разлуки

И грусть невольно сжала грудь,

Ты молвил только: «До свиданья»,

А я сказала: «Не забудь».

Случайно встретясь с тобой на матче,

Мы разошлись, быть может, навсегда,

Но это ровно ничего не значит:

У всех свой путь, мой друг,

У всех своя мечта.

И часто, часто, вспоминая всё то,

Что больше не вернуть,

Я снова слышу: «До свиданья».

И повторяю: «Не забудь».

А ты, мой друг, припоминаешь,

Как, собираясь в дальний путь,

Ты говорил мне: «До свиданья»,

А я шепнула: «Не забудь».

Wanneer het tijd is om uit elkaar te gaan

En verdriet kneep onwillekeurig in mijn borst,

Je zei alleen: "Tot ziens"

En ik zei: "Vergeet het niet."

Door toevallige ontmoeting met u op de wedstrijd,

We gingen uit elkaar, misschien voor altijd,

Maar dit zegt helemaal niets:

Iedereen heeft zijn eigen manier, mijn vriend,

Iedereen heeft zijn eigen droom.

En vaak, vaak, herinnerend dat alles,

Wat niet kan worden geretourneerd,

Ik hoor weer: "Tot ziens."

En ik herhaal: "Vergeet het niet."

En jij, mijn vriend, onthoud

Hoe, op een lange reis,

Je zei me: "Tot ziens"

En ik fluisterde: 'Niet vergeten.'