История Любви - Клавдия Шульженко

В шумном городе мы встретились весной,

До утра не уходили мы домой.

Зорька звезды погасила,

И нам ночи не хватило,

Чтоб друг другу все сказать.

В шумном городе мы встретились весной,

Сколько улиц мы прошли тогда с тобой,

Сколько раз потом прощались,

И обратно возвращались,

Чтобы снова всё начать.

Мне б забыть, не вспоминать этот день, этот час.

Мне бы больше никогда не встречать милых глаз.

Но опять весенний ветер

В окна рвется и зовет.

Он летит ко мне навстречу,

Песню нежную поет.

Может, нового и нет в словах моих,

Пусть та встреча, как и тысячи других.

Пусть похожа на другие,

У меня ж она впервые,

У меня ж она одна.

In een lawaaierige stad ontmoetten we elkaar in de lente,

We gingen pas in de ochtend naar huis.

De dageraad van de sterren doofde,

En we hadden niet genoeg nacht

Om elkaar alles te vertellen.

In een lawaaierige stad ontmoetten we elkaar in de lente,

Hoeveel straten hebben we toen met jou gelopen,

Hoe vaak heb je afscheid genomen

En ze keerden terug

Om helemaal opnieuw te beginnen.

Ik zou deze dag, dit uur vergeten, niet onthouden.

Ik zou nooit meer schattige ogen ontmoeten.

Maar weer de lentewind

Het barst in de ramen en roept.

Hij vliegt naar mij toe,

Hij zingt een zacht lied.

Misschien is er niets nieuws in mijn woorden,

Laat die bijeenkomst zijn als duizenden andere.

Laat het zijn zoals anderen

Ik heb het voor het eerst,

Ik heb alleen een.