Закат - Кипелов

Я вижу, как закат стекла оконные плавит,

День прожит, а ночь оставит тени снов в углах.

Мне не вернуть назад серую птицу печали,

Все в прошлом, так быстро тают замки в облаках.

Припев:

Там все живы, кто любил меня,

Где восход — как праздник бесконечной жизни,

Там нет счета рекам и морям,

Но по ним нельзя доплыть домой.

Вновь примирит все тьма, даже алмазы и пепел,

Друг равен врагу в итоге, а итог один.

Два солнца у меня на этом и прошлом свете,

Их вместе с собой укроет горько-сладкий дым.

Припев:

Там все живы, кто любил меня,

Где восход — как праздник бесконечной жизни,

Там нет счета рекам и морям,

Но по ним нельзя доплыть домой.

Возьми меня с собой, пурпурная река,

Прочь унеси меня с собой, закат.

Тоска о том, что было, рвется через край,

Под крики серых птичьих стай.

Я вижу, как закат стекла оконные плавит,

День прожит, а ночь оставит тени снов в углах…

Ik zie hoe de zonsondergang vensterglas smelt,

De dag wordt geleefd en de nacht zal de schaduwen van dromen in de hoeken achterlaten.

Ik kan de grijze vogel van verdriet niet terugbrengen,

Alles is verleden tijd, kastelen in de wolken smelten zo snel.

Refrein:

Er zijn er allemaal die van me hielden,

Waar zonsopgang is als een viering van eindeloos leven,

Er is geen aantal rivieren en zeeën,

Maar je kunt er niet op naar huis zwemmen.

Duisternis zal alles weer verzoenen, zelfs diamanten en as,

Een vriend is uiteindelijk gelijk aan een vijand, en het resultaat is er één.

Ik heb twee zonnen in deze en de laatste wereld,

De bitterzoete rook zal hen ermee bedekken.

Refrein:

Er zijn er allemaal die van me hielden,

Waar zonsopgang is als een viering van eindeloos leven,

Er is geen aantal rivieren en zeeën,

Maar je kunt er niet op naar huis zwemmen.

Neem me mee paarse rivier

Neem me mee, zonsondergang.

Het verlangen naar wat was wordt over de rand gescheurd,

Onder de kreten van grijze vogelzwermen.

Ik zie hoe de zonsondergang vensterglas smelt,

De dag wordt geleefd, en de nacht zal de schaduwen van dromen achterlaten in de hoeken...