Наважденье - Кипелов

Рассвет еще далек,

Но тает грим любви,

Усталость вижу и смятенье,

Взглянув в глаза твои.

При свете ты – никто

И растворишься с новым днем,

Одна, но против всех течений,

Быть вне закона – твой закон.

Играть в твою игру

И разрушать себя,

Я не хочу рубить на части

Свой мир и собственное я,

Но словно яд во мне

Твой танец тысячи ночей,

Ты топишь в них мечту о сказке,

Боясь остаться вдруг ничьей.

Одно мгновенье, короткий миг -

Острее боли твой прощальный крик.

Каждый рассвет

Ты исчезаешь в поднебесье,

Каждую ночь

Как наважденье, мчишься ко мне.

Не удержать тебя,

Тебе не объяснить,

Что ненавидеть слишком просто,

Трудней любить такую жизнь.

Ты станешь пылью звезд,

Ступенью в мрачный ад,

Как от удара, дрогнет воздух,

И птицы в полночь закричат.

В окне на Запад не гаснет свет.

Ты будешь знать – я помню о тебе.

Каждый рассвет

Ты исчезаешь в поднебесье,

Каждую ночь

Как наважденье, мчишься ко мне.

Я вижу - снова горит Восток:

Все повторится, лишь наступит срок.

Каждый рассвет

Ты исчезаешь в поднебесье,

Каждую ночь

Как наважденье, мчишься ко мне.

Каждый рассвет

Ты исчезаешь в поднебесье,

Каждую ночь

Как наважденье, мчишься ко мне.

Каждый рассвет

Каждую ночь

De dageraad is nog ver weg

Maar de make-up van liefde smelt,

Ik zie vermoeidheid en verwarring,

In je ogen kijken.

In het licht ben je niemand

En oplossen met een nieuwe dag

Alleen, maar tegen alle stromingen in,

Buiten de wet zijn is jouw wet.

speel je spel

En vernietig jezelf

Ik wil niet in stukjes snijden

Mijn eigen wereld en mijn eigen zelf,

Maar als vergif in mij

Jouw dans van duizend nachten

Je verdrinkt in hen de droom van een sprookje,

Bang om ineens gelijkspel te blijven.

Een moment, een kort moment -

Scherper dan pijn is je afscheidskreet.

Elke dageraad

Je verdwijnt in de lucht

Elke nacht

Als een obsessie haast je je naar me toe.

Ik kan je niet vasthouden

Je kunt het niet uitleggen

Het is te gemakkelijk om te haten

Het is moeilijker om van zo'n leven te houden.

Je wordt het stof van de sterren

Een stap in een donkere hel

Als van een klap beeft de lucht,

En de vogels zullen om middernacht schreeuwen.

In het raam op het westen gaat het licht niet uit.

Je zult weten dat ik me je herinner.

Elke dageraad

Je verdwijnt in de lucht

Elke nacht

Als een obsessie haast je je naar me toe.

Ik zie dat het Oosten weer brandt:

Alles zal worden herhaald, alleen de tijd zal komen.

Elke dageraad

Je verdwijnt in de lucht

Elke nacht

Als een obsessie haast je je naar me toe.

Elke dageraad

Je verdwijnt in de lucht

Elke nacht

Als een obsessie haast je je naar me toe.

Elke dageraad

Elke nacht