Ледяной дождь - Кипелов

Ночь гасит и свет и звук одним движением цепких рук,

И еле слышен слез хрустальный звон.

Застыл, не дыша, мой мир в объятьях мёртвой красоты.

Я околдован ледяным дождём.

Не раз ошибался я, срываясь в пламя из огня

И отвергая тех, кого любил.

Зажёг c двух сторон свечу, и не жалел о том ничуть -

За яркость жизни я сполна платил.

Холодный дождь, ледяной, остудил рассвет;

И сердце в пропасть, как прежде, не летит.

Дождь ледяной словно рана оставит след,

Но не погасит огонь моей души.

Рванул из последних сил!

Я понял – мне не стать другим,

Плыть по течению с праздничной толпой.

Внутри бунтовала кровь, к смиренью не был я готов,

И дух свободы реял надо мной.

Холодный дождь, ледяной, остудил рассвет;

И сердце в пропасть, как прежде, не летит.

Дождь ледяной словно рана оставит след,

Но не погасит огонь моей души.

Холодный дождь, ледяной, остудил рассвет;

И сердце в пропасть, как прежде, не летит.

Дождь ледяной словно рана оставит след,

Но не погасит огонь моей души.

Холодный дождь, ледяной, остудил рассвет;

И сердце в пропасть, как прежде, не летит.

Дождь ледяной словно рана оставит след,

Но не погасит огонь моей души.

Холодный дождь, ледяной, остудил рассвет;

И сердце в пропасть, как прежде, не летит.

Дождь ледяной словно рана оставит след,

Но не погасит огонь моей души.

Nacht dooft zowel licht als geluid met één beweging van vasthoudende handen,

En het kristallen gerinkel van tranen is nauwelijks hoorbaar.

Bevroren, niet ademend, mijn wereld in de armen van dode schoonheid.

Ik ben betoverd door de ijskoude regen

Meer dan eens vergiste ik me, door in een vlam van het vuur te breken

En het afwijzen van degenen van wie hij hield.

Ik stak een kaars aan van beide kanten en had er geen spijt van -

Ik betaalde volledig voor de helderheid van het leven.

Koude regen, ijzig, koelde de dageraad;

En het hart vliegt niet in de afgrond, zoals voorheen.

IJzige regen als een wond zal een teken achterlaten,

Maar het vuur van mijn ziel zal niet worden gedoofd.

rende met al zijn macht!

Ik realiseerde me - ik kan niet anders worden,

Ga met de stroom mee met de vakantiegangers.

Van binnen rebelleerde het bloed, ik was niet klaar voor nederigheid,

En de geest van vrijheid zweefde over me heen.

Koude regen, ijzig, koelde de dageraad;

En het hart vliegt niet in de afgrond, zoals voorheen.

IJzige regen als een wond zal een teken achterlaten,

Maar het vuur van mijn ziel zal niet worden gedoofd.

Koude regen, ijzig, koelde de dageraad;

En het hart vliegt niet in de afgrond, zoals voorheen.

IJzige regen als een wond zal een teken achterlaten,

Maar het vuur van mijn ziel zal niet worden gedoofd.

Koude regen, ijzig, koelde de dageraad;

En het hart vliegt niet in de afgrond, zoals voorheen.

IJzige regen als een wond zal een teken achterlaten,

Maar het vuur van mijn ziel zal niet worden gedoofd.

Koude regen, ijzig, koelde de dageraad;

En het hart vliegt niet in de afgrond, zoals voorheen.

IJzige regen als een wond zal een teken achterlaten,

Maar het vuur van mijn ziel zal niet worden gedoofd.