Offramp Cycle, Pattern 22 - Kayo Dot

Broken glass under a poison half-moon

On some shattered highway that goes nowhere at all

Wraps around its prey like a concrete serpent in the acid rain

With fangs fastened around my throat

I choke on the fumes as the world in a blur

Falls away but leaves me clouded and hollow

Blood on my hands, and a thing in the backseat

That used to be human

Flying on the highway, trying to outrun me

Drained of thought, but the broken glass, it haunts me

Glittering like gems or sparkling like evil rainfall

That turns to steam in the heat

Ugly, hot, and shaking

With the thing in the backseat

It seeps through the plastic shroud…

As I push the needle faster and further

Coronas around the judging eyes of streetlights

Mad with thirst, almost enough to lap up iridescent rain

Just a little further, but the pupils of night are diminishing

Subtle

By the time the smog sets in to eat away the morning

I should be somewhere, praying that I’m dreaming

Gebroken glas onder een vergif halve maan

Op een kapotte snelweg die nergens heen gaat

Wikkelt zich om zijn prooi als een betonnen slang in de zure regen

Met hoektanden vastgemaakt rond mijn keel

Ik stik in de dampen als de wereld in een waas

Valt weg maar laat me bewolkt en hol achter

Bloed aan mijn handen en iets op de achterbank

Vroeger was dat menselijk

Vliegend op de snelweg, proberend mij te ontlopen

Uitgeput van gedachten, maar het gebroken glas, het achtervolgt me

Glinsterend als edelstenen of sprankelend als slechte regenval

Dat verandert in stoom in de hitte

Lelijk, heet en trillend

Met dat ding op de achterbank

Het sijpelt door het plastic omhulsel...

Terwijl ik de naald sneller en verder duw

Corona's rond de oordelende ogen van straatlantaarns

Gek van de dorst, bijna genoeg om iriserende regen op te likken

Nog even verder, maar de pupillen van de nacht nemen af

Subtiel

Tegen de tijd dat de smog begint om 's ochtends weg te eten

Ik zou ergens moeten zijn, biddend dat ik droom