Crown-in-the-Muck - Kayo Dot

Nearby the moldering bridge and the stream that gushes from a fatal wound

The quiet town in its hallowed hollow, waking while still sleeping sound

Oblivious and dreaming, its people always dreaming

Of nothing and no one and nowhere worth speaking!

Oblivious and trivial, uncomplicated people

But the sun shone forth one Sunday morning

And stretched its arms toward the evening

And a beam of light fell on the stone

The black eye sleeping in an open grave

What is this thing?

the crying of the throng

This ugly thing upon the ground that smokes and

Smolders with a dismal sound?

A nightmare, infidelity!

An offensive darkling augury!

Shun this horror!

Shun this omen fallen in the night!

Only one awake, and one that hates

His very life

A poet’s soul

And a deeper sea

The stone bore waves into his mind

Seared his eyes and washed his hate away

Dichtbij de vermolmde brug en de stroom die uit een dodelijke wond gutst

De stille stad in zijn heilige holte, wakker terwijl hij nog steeds slaapt

Zich niet bewust en dromend, de mensen dromen altijd

Van niets en niemand en nergens de moeite waard om te spreken!

Onwetende en triviale, ongecompliceerde mensen

Maar op een zondagochtend scheen de zon

En strekte zijn armen uit naar de avond

En een lichtstraal viel op de steen

Het blauwe oog slaapt in een open graf

Wat is dit ding?

het huilen van de menigte

Dit lelijke ding op de grond dat rookt en...

Smeulen met een somber geluid?

Een nachtmerrie, ontrouw!

Een beledigende duistere voorteken!

Vermijd deze horror!

Vermijd dit voorteken dat in de nacht is gevallen!

Slechts één wakker, en één die haat

Zijn leven

De ziel van een dichter

En een diepere zee

De steen droeg golven in zijn geest

Schroeide zijn ogen en waste zijn haat weg