Gamma Knife - Kayo Dot

All else consumed by a holy cloud of forgetting

Build this man by the way attained

Go forth into the warm waters, brother

Happy is he, healthy is he among the

Pulled out and pulled apart

He sat with them, but not in vain

He sat among the ones long-dead

A feast, a store, a partner, love;

Encourage him in all his ways

To help him to forget the time of disengagement;

Calling power down upon the hour

Scouring the sea for word and need

The broken healer, wounded lasts;

Prays the skies to shut the rain and

Makes them shower down again

A sign that he’s there.

A friend

Skilled to these degrees

The world lies thousands of leagues beneath the Sea

In the blackest abysses of gloom

I can see it spew shades like the eruption of boils

Like the stillbirths of saviours

Like the orgasm of demons

The shapes that surround me are void of coherence

A body’s last breath

And a swirl in the smoke

They stink of leprosy

I call Thee forth into visible appearance

I call Thee forth into visible appearance

I call Thee forth into visible appearance

Rape me with your words

Scald me with your asylum eyes

Nail me to a cross of sorrow

Concealed in a Golgotha Trance

Tetragrammaton

Anaphaxeton

Primeumaton

AMN

My grisaille is something sad to see

For the shallow diver

Behold the reckling in his room

Coordinates shifted by a small degree

But stained glass lanterns still abloom

Nocturnal and blissom as ever

Seeking the colored path I am walking

At your bedtime

I found myself floating

Three thousand meters in the air

Saw lightning coming

Felt the rain kissing

Laid down in a lake

Heard the sky quivering

Walked the summer sunset

Seeing grey

Hearing blue

Did it alone

Did it alone

Did it all alone

«Youâ re all the fucking enemy

Another sign of the plague within»

Voices from a mountain, peacock in the sky

Under a lavender-imbrued

Black vainglorious veil so visible

Light my mirror with the tumbling glow

Of your perfect bathic baetyl

Ocellated god spoke to the crowd

Through tremolo bells from a city window

While from the hills out back, not quite as loud

Came the horsesâ more uneven tremolo

Inside: mornings, writings, hope

Reproductions of the most famous Van Gogh

Outside: only my scotoscope

It was night, out here

And always would be

I cut my pain with the ghost of a knife

In silence

And nothing drained from my veins to the carpet

Drops on the glass, I have nowhere to go today

And the umbrella in miles of dust in the hallway

Reading a book from the shelf (in miles of dust)

From day until night

Pale, glowing candles in a line like angels

I read aloud the words that were whispered in my ear

By the wind that rattles the windowpanes

Words cannot express_

Nor shudders

A phantom blade in the gathering shade

A breeze in the hallway

Tomorrow it may rain again

I will not leave and

Nothing will be disturbed

Al het andere verteerd door een heilige wolk van vergeten

Bouw deze man trouwens bereikt

Ga naar de warme wateren, broer

Gelukkig is hij, gezond is hij onder de

Uitgetrokken en uit elkaar getrokken

Hij zat bij hen, maar niet tevergeefs

Hij zat tussen degenen die al lang dood waren

Een feest, een winkel, een partner, liefde;

Moedig hem aan op al zijn manieren

Om hem te helpen het tijdstip van uittreding te vergeten;

Op het uur de stroom uitzetten

De zee afzoeken naar woord en behoefte

De gebroken genezer, gewonde duurt;

Bidt de hemel om de regen te sluiten en

Laat ze weer naar beneden douchen

Een teken dat hij er is.

Een vriend

Bekwaam voor deze graden

De wereld ligt duizenden competities onder de zee

In de zwartste afgronden van somberheid

Ik zie het tinten spuwen zoals de uitbarsting van steenpuisten

Zoals de doodgeboorten van redders

Zoals het orgasme van demonen

De vormen die mij omringen, zijn niet coherent

De laatste adem van een lichaam

En een werveling in de rook

Ze stinken naar lepra

Ik roep U op tot zichtbare verschijning

Ik roep U op tot zichtbare verschijning

Ik roep U op tot zichtbare verschijning

Verkracht me met je woorden

Verbrand me met je asielogen

Spijker me aan een kruis van verdriet

Verborgen in een Golgotha ​​Trance

Tetragrammaton

Anaphaxeton

Primeumaton

AMN

Mijn grisaille is iets triests om te zien

Voor de ondiepe duiker

Zie het geroezemoes in zijn kamer

Coördinaten een kleine graad verschoven

Maar glas-in-lood lantaarns bloeien nog steeds

Nachtelijk en gelukzalig als altijd

Op zoek naar het gekleurde pad dat ik bewandel

Voor je bedtijd

Ik merkte dat ik zweefde

Drieduizend meter in de lucht

Bliksem zag aankomen

Voelde de regen zoenen

Gelegen in een meer

Hoorde de lucht trillen

Liep de zomerzonsondergang

Grijs zien

blauw horen

Heb het alleen gedaan

Heb het alleen gedaan

Heb het helemaal alleen gedaan

«Jullie zijn de verdomde vijand

Nog een teken van de pest binnen»

Stemmen van een berg, pauw in de lucht

Onder een lavendel-doordrenkte

Zwarte ijdele sluier zo zichtbaar

Verlicht mijn spiegel met de tuimelende gloed

Van je perfecte bathic baetyl

Ocellated god sprak tot de menigte

Door tremolobellen vanuit een stadsraam

Hoewel van de heuvels in de verte, niet zo luid

Kwam de meer ongelijke tremolo van de paarden

Binnen: ochtenden, geschriften, hoop

Reproducties van de beroemdste Van Gogh

Buiten: alleen mijn scotoscoop

Het was nacht, hier buiten

En altijd zou zijn

Ik sneed mijn pijn met de geest van een mes

In stilte

En er liep niets uit mijn aderen naar het tapijt

Druppels op het glas, ik kan nergens heen vandaag

En de paraplu in kilometers stof in de gang

Een boek lezen van de plank (in kilometers stof)

Van dag tot nacht

Bleke, gloeiende kaarsen in een lijn als engelen

Ik las hardop de woorden voor die in mijn oor werden gefluisterd

Door de wind die de ruiten doet rammelen

Woorden kunnen niet uitdrukken_

Noch huivert

Een spookblad in de verzamelende schaduw

Een briesje in de gang

Morgen kan het weer gaan regenen

Ik ga niet weg en

Niets wordt verstoord