Вышло так - Калинов Мост

В закат солнца уснул,

Веки сомкнул тревожно.

Заплутал наобум

В травах и берегах.

Рукавом собирал

Русый разбрызг истоков,

На ладони писал

Светлый узор росой.

И лохматым узлом

Вдохи вокруг нагрезил.

Как услышал крыла

Шорохом за спиной.

Улетел в никуда, —

Только в разрывах небо.

И увидел себя

В шкурах и босиком.

В воскресенье пронзительным ликом

Без надежды, а просто в усмех,

Прорубь бил на реке Великой —

Напиться —

Лом!

Как зашелся криком, —

Скулы свело…

Днями раньше заламывал руки,

Обещал на укромах пропеть

Без остатка Великие Луки

На солнце бритой щекой,

Грозой в обугленных долинах.

Даром вышло так —

Дышлом в ворота,

Выпил горлом рассветы.

Вышил каплями грудь

В самородок ребристый.

Обернулся в ключ,

На губах колюч, —

Жег рубец через ветошь.

Для твоих сухих глаз

Последняя пристань.

В песне моей столько слов,

Сколько звезд волоском

Опрокинулось навзничь

В чистый лист бересты.

Порохом поздних снегов

Ждут друзей и меня,

Принести в горький пепел

Выдох степного ветра.

In slaap gevallen bij zonsondergang

Oogleden sloten zich angstig.

Ik ben willekeurig verdwaald

In grassen en kusten.

Mouw verzameld

Blonde spray van oorsprong,

Schreef op de palm

Licht dauwpatroon.

En een ruige knoop

Ademt rond gedroomd.

Hoe heb je de vleugels gehoord?

Geruis achter de rug.

Vloog naar nergens -

Alleen in de pauzes van de lucht.

En ik zag mezelf

In huiden en op blote voeten.

Op zondag met een doordringend gezicht

Zonder hoop, maar gewoon in een glimlach,

Een ijsgat in de Velikaya-rivier -

Dronken worden -

Schroot!

Hoe hij begon te schreeuwen -

Jukbeenderen verfrommeld...

De dagen ervoor in mijn handen wringen

Hij beloofde te zingen op afgelegen plaatsen

Zonder een spoor Velikiye Luki

In de zon met een geschoren wang,

Een onweersbui in de verkoolde valleien.

Het bleek zo -

Dissel bij de poort,

Ik dronk dageraad met mijn keel.

Geborduurde borstdruppels

De nugget is geribbeld.

Veranderd in een sleutel

Op de lippen stekelig, -

Verbrand een litteken door een vod.

Voor je droge ogen

Laatste pier.

Er zijn zoveel woorden in mijn lied

Hoeveel sterren per haar

omvergeworpen

In een schoon vel berkenbast.

Buskruit van late sneeuw

Ze wachten op vrienden en mij,

Breng tot bittere as

Uitademing van de steppewind.