Улетай - Калинов Мост

Улетай первым проблеском солнца.

Улетай в гордый вызов орла.

Брось в огонь шелест в грубых ладонях.

Не догнать окриком тебя.

Без одежд, прямо к горным вершинам.

Без надежд возвращаться назад.

Пусть гроза прогремит твое имя!

И слеза вспомнит детская.

Без оков, рвешься облако пенить.

Далеко крики гнева слыхать.

Унесло вихрем в дальние звезды.

И молва перьями легла.

Забыть виска узор нет задора и силы.

Среди трясин и зол пенятся следы.

Кто завязал узлом горсть волос и жилы.

Проклял дым синий горький дым.

Дым, дым.

Ага.

Дым, дым…

День и ночь крылья белые вижу.

День и ночь вспоминаю тебя.

Жду вестей с предрассветного неба,

Где мелькнет певчая звезда.

Улетай первым проблеском солнца

В гордый вызов орла.

Брось в огонь шелест в грубых ладонях,

Не вернуть окриком тебя;

Не достать выстрелом тебя;

Не объять росчерком пера.

Vlieg weg met de eerste glimp van de zon.

Vlieg in de trotse roep van de adelaar.

Gooi geritsel in ruwe handpalmen in het vuur.

Haal je niet in met een schreeuw.

Zonder kleren, rechtstreeks naar de bergtoppen.

Geen hoop om terug te gaan.

Laat de storm je naam donderen!

En de traan van een kind zal het zich herinneren.

Zonder boeien sta je te popelen om de wolk op te schuimen.

Ver weg om de kreten van woede te horen.

Het werd weggeblazen door een wervelwind naar verre sterren.

En het gerucht viel als veren.

Vergeet tempelpatroon geen enthousiasme en kracht.

Voetafdrukken schuimen tussen de moerassen en het kwaad.

Die een handvol haar en pezen in een knoop bond.

Vervloekte rook blauwe bittere rook.

Rook, rook.

Ja.

Rook, rook...

Dag en nacht zie ik witte vleugels.

Dag en nacht herinner ik me je.

Ik wacht op nieuws uit de vroege ochtendhemel,

Waar de zingende ster zal flitsen.

Vlieg weg met de eerste glimp van de zon

In de trotse roep van de adelaar.

Gooi geritsel in ruwe handpalmen in het vuur,

Niet om je terug te sturen door te schreeuwen;

Krijg geen schot op je;

Omhels niet met een pennenstreek.