Венч - Калинов Мост

Тобой не выплакан, трубой не отпет,

Горе-патроном в обойму не вложен.

Испил Невы лохань, дал горький обет,

В гонке горячей выпустил вожжи.

Медленно, мерином берегом еле как,

Пробую вспомнить себя.

Ясного лясыря —

Грудил костры зазря —

Угли в ответ шипят…

Искал без устали, распарывал швы,

Бурые веки изрезал зрачками.

Рубахи Суздаля напомнил живым,

Огненным криком слезы чеканил!

Звали голоса, покой сулили,

Видели подавленным, бескрылым, —

Мне бы без раздумий согласиться,

Поостыть и сгинуть пеной ситца.

Сам себе задором опостылел,

В гон латаю хохотом затылок

Все хотел гордыней окопаться,

Днями примириться бритым плацем:

Дурень!

Дурень!

Степью в побег крещен, помнит ожог плечо.

— Венч!

На сердце надолбы ставились надолго.

— Венч!

Весело дикому плетками гикнули.

— Венч!

Венч!

Да без оглядки, по бездорожью…

Да без оглядки, по бездорожью…

Кто помнит спетого скорыми петлями

— Венч!

Долгие хлопоты утро прохлопали:

— Венч!

Черная ягода скормлена загодя.

— Венч!

Венч!

Да на здоровье, да без остатка.

Да без надеги, да на здоровье…

Так улетай скорей, лети отсюда прочь —

Лети о двух крылах, лети о двух крылах.

Над половодьем рей, рубаху приторочь;

Лети о двух крылах, лети о двух крылах…

Ойе…

Je huilde niet, je zong niet met een pijp,

De ongelukkige cartridge zit niet in de clip.

Ik dronk de Neva-kuip, deed een bittere gelofte,

In een hete race liet hij de teugels los.

Langzaam, nauwelijks als een ruine wal,

Ik probeer mezelf te herinneren.

duidelijke kabeljauw -

Borst vuurt tevergeefs -

De kolen sissen als reactie...

Ik zocht onvermoeibaar, scheurde de naden open,

Bruine oogleden snijden pupillen.

De overhemden van Soezdal herinnerden de levenden,

Hij sloeg tranen met een vurige kreet!

Stemmen riepen, ze beloofden vrede,

depressief gezien, vleugelloos, -

Ik zou het zonder aarzeling eens zijn

Koel af en verdwijn met calicofoam.

Ik walg van mezelf,

Ik patch de achterkant van mijn hoofd van het lachen

Iedereen wilde trots graven,

Voor dagen om te verzoenen met een geschoren paradeterrein:

Gek!

Gek!

Hij werd gedoopt door de steppe in ontsnapping, hij herinnert zich de brandwond op zijn schouder.

— meid!

De gutsen werden lange tijd op het hart geplaatst.

— meid!

Leuke wilde wimpers schreeuwden.

— meid!

Deern!

Ja, zonder achterom te kijken, off-road ...

Ja, zonder achterom te kijken, off-road ...

Wie herinnert zich die gezongen door snelle loops

— meid!

Lange klusjes sloegen de ochtend dicht:

— meid!

De zwarte bes wordt van tevoren gevoerd.

— meid!

Deern!

Ja, voor de gezondheid, ja spoorloos.

Ja, zonder hoop, maar voor de gezondheid ...

Dus vlieg snel weg, vlieg weg van hier -

Vlieg met twee vleugels, vlieg met twee vleugels.

Maak het shirt vast over de hoogwaterstraal;

Vlieg met twee vleugels, vlieg met twee vleugels...

oei...