Тропы в Китай - Калинов Мост

Рядом смеются, играются плеском, тают в усы,

Хватают тугие волокна.

Тонкие пальцы моют иголки, хрупкое «горько»

Прячется скважиной в рунах вечерней овчины.

Светят мозолями без стыда,

Лодки не смолены берег греют,

Лица щербатятся: «Дай!

«Затемно ждать вестей,

Смеху не обернуться в румяны щек, —

Тропы в Китай уводят запахом.

Стынет в загар плечо,

Веки готовы сечь вырей

Лукавым взглядом.

Новую Мекку взглядом.

Русый вплетать узор в мокрый узел.

In de buurt lachen ze, spelen ze met een plons, smelten ze in een snor,

Pak strakke vezels.

Dunne vingers wassen naalden, breekbaar "bitter"

Verscholen in een put in de runen van de avond schapenvacht.

Ze schitteren met likdoorns zonder schaamte,

Boten zijn niet geteerd, ze verwarmen de kust,

Gezichten scheel: “Geef!

"Het is donker om op nieuws te wachten,

Lachen verandert niet in blozende wangen, -

De paden naar China leiden weg met een geur.

Schouder wordt koud in de zon,

De oogleden zijn klaar om te knippen

Een sluwe blik.

Nieuw Mekka met een look.

Lichtbruin weven het patroon in een natte knoop.