Ты так хотел - Калинов Мост

Ты так хотел избегнуть глаз,

Пройти одним, — не обронить

Следы в песок упругих лет,

Умыть дождем день бороны.

Но завернул в овечий мех

Тебя отец на берегу.

Малиной грел, метелью вел,

Брусницей звал — в сугроб реку.

И в выстрел гона у седоков

Дымились кони в узор оков.

Просили травы из-под копыт

Вернуться равным в круг догопыт.

Без рукавицы пьяной молвой

В осень дымится степь булавой.

Голос ходил ночью сполохом,

В ворох годин лапу полога

Сбросил с глаз — пробудил уверень доли.

И ни за что кинут шкурами,

Взят усачом целым куренем:

Стал горазд на пути встречать повторень.

Бел, пел пыльным звуком,

Жаль, жар!

— Гнев аукал.

Ветреный, бросился видеть зря.

Ил был по колено, звон — вон:

Веткой горелой вед уныль.

В сумерках клен в листья зареван.

И черта лопнет в брызги,

А вчера парень рыскал

Уберечь навсегда твой прищур

Пропадал снегом в ливень,

А господарь горстью гривен.

Правит речь свысока ждет солнечный чурень.

Мне бы только помнить имя твое.

Je wilde zo graag de ogen vermijden,

Alleen doorgeven - niet laten vallen

Voetafdrukken in het zand van elastische jaren,

Was de dag van de eg met regen.

Maar gewikkeld in schapenvacht

Je vader is op het strand.

Raspberry opgewarmd, leidde een sneeuwstorm,

Hij riep lingonberry - in de sneeuwbank de rivier.

En in het shot jagen de renners

De paarden rookten in het patroon van boeien.

Gevraagd om gras van onder de hoeven

Terugkeer gelijk aan de cirkel van ervaring.

Zonder een want dronken gerucht

In de herfst rookt de steppe als een knots.

De stem werd wild 's nachts,

In een hoop jaren pootluifel

Hij gooide het uit zijn ogen - hij wekte de zekerheid van het aandeel.

En voor niets zullen ze huiden gooien,

Genomen met een barbeel door een hele kuren:

Ik begon onderweg herhalingen tegen te komen.

Bel, zong met een stoffig geluid,

Jammer dat het warm is!

- Woede aukal.

Winderig, haastte zich om tevergeefs te zien.

Het slib was kniediep, het gerinkel was eruit:

Een tak van een verbrande Veda's is triest.

In de schemering brullen de esdoornbladeren.

En de lijn zal barsten in spray,

En gisteren was de man aan het schuren

Bewaar je scheelheid voor altijd

Verdwenen met sneeuw in een stortbui,

En de heer met een handvol hryvnia's.

Regels toespraak van bovenaf wachtend op de zonnevoorn.

Ik zou alleen je naam onthouden.