Птицей белой - Калинов Мост

Камни помнят имя твоё,

Ливни печаль проплакали.

Ждали ниц пощады иной,

Виноватые.

Век стенал земных берегов,

В муках умирал, неистовый.

Зорких увлекали огни,

Туда, где звёзды сети раскинули.

Птицей белой лететь

Над просторами,

С высоты божественной

Поминать лица светом- радостью.

Птицей белой лететь —

Победить смерть незваную.

Где младенец криком пропел,

Жизни зарево.

Stenen onthouden je naam

Stortbuien van verdriet huilden.

Ze wachtten op nog een genade,

Schuldig.

Leeftijd kreunde de kusten van de aarde,

Hij stierf in doodsangst, woedend.

De scherpzienden waren gefascineerd door de lichten,

Daar, waar de sterren van het netwerk zich verspreiden.

Vlieg als een witte vogel

Over de ruimtes

Van de hoogte van het goddelijke

Om gezichten met lichtvreugde te herdenken.

Vlieg als een witte vogel -

Versla de ongenode dood.

Waar de baby zong met een kreet,

Gloed van het leven.