Последняя охота - Калинов Мост

Не оставлю след на снегу —

Я, седой якут.

Ухожу в метель берегом Лены.

Вскормленный суровым гнездом,

С ветром заодно, —

Ноздри рыскают запах оленя.

Мудрый, в молчаливом краю

Черной тенью тундру крою, —

Острый глаз вокруг веком мелеет.

Влюбиться убийцей!

Пляшут хищно костры,

Бубен празднует ночь,

Отблеском ранит нож,

Пальцы плетут узлы.

Свой последний наказ

Плюнуть спешит шаман,

Следом ползет сама

Смерть на кривых ногах.

Не сожмет кулак копье,

Не вернуться на тропу.

Племя пляской звезды пьет,

Мой язык во рту распух.

Не измерить взглядом Лены изгиб,

Не пропеть Луну,

Не встретить рассвета.

Смерти дожидаясь, лопнут виски, —

Как пришлось рассудок

страхом изведать.

Боги просят честно отпеть

Одного в толпе, зубы крепкие песней ощерить.

Славят хором стрелы мои, —

Как огонь молил.

Жжет и жмет петля, старую шею.

Январским коварством.

Чует верный пес беду, —

Шерсть дыбом!

Заскулил, заскулил,

Хвост прижал,

Бросил теплый лежак,

Обнажил клыки

И вокруг убийц

Сузил круги —

Без боязни…

Не оставлю след на снегу —

Я, седой якут…

Отпетый лохматым псом,

Лохматым…

Ik zal geen spoor achterlaten in de sneeuw -

Ik ben een grijsharige Yakut.

Ik vertrek voor een sneeuwstorm langs de oevers van de Lena.

Gevoed door een hard nest,

Samen met de wind, -

Neusgaten die de geur van herten rondsnuffelen.

Wijs, in het stille land

Ik bedek de toendra met een zwarte schaduw, -

Het scherpe oog groeit ondiep rond het ooglid.

Word verliefd op een moordenaar!

Vreugdevuren dansen wild,

De tamboerijn viert de nacht

De reflectie doet pijn aan het mes,

Vingers weven knopen.

Je laatste commando

De sjamaan heeft haast om te spugen,

Dan kruipt ze zelf

Dood op kromme benen.

De speer balt zijn vuist niet,

Keer niet terug naar het pad.

De danssterrenstam drinkt,

Mijn tong is gezwollen in mijn mond.

Meet de bocht niet met Lena's blik,

Zing de maan niet

Ontmoet de dageraad niet.

Wachtend op de dood, zal whisky barsten, -

Hoe deed de geest?

angst ervaren.

De goden wordt gevraagd om eerlijk te zingen

Alleen in de menigte, sterke tanden bloot met een lied.

Mijn pijlen verheerlijken in koor, -

Hoe het vuur smeekte.

De strop brandt en knijpt, de oude nek.

Januari bedrog.

De trouwe hond voelt ongeluk, -

Wol aan het einde!

jankte, jankte,

De staart ingedrukt

Gooi een warm bed,

ontblote hoektanden

En rond de moordenaars

Versmalde cirkels -

Zonder angst...

Ik zal geen spoor achterlaten in de sneeuw -

Ik, een grijsharige Yakut...

Verstoken door een ruige hond,

ruig…