Милая моя (Santimento) - Калинов Мост

Милая моя, ты далеко,

Нас разделяют степи и леса.

Ненастье саваном легло,

Темнеют небеса.

Милая моя, ты далеко,

В снегах дымятся сотни верст,

Неверный лед блестит рекой,

Мерцают гроздья звезд.

А вздохи и взоры, слов небылицы

Сердце мое теребят.

Я улыбаюсь солнечным лицам,

Но вижу только тебя.

Милая моя, тоска-печаль

Ночами гложет не до сна.

Тревогой теплится свеча,

Укор таит весна.

Милая моя, за все прости,

Былые слезы позабудь.

Зовут кремнистые мосты,

Искрится древний путь.

А вздохи и взоры, слов небылицы

Сердце мое теребят.

Я улыбаюсь солнечным лицам,

Но вижу только тебя.

Милая моя, игра огней,

Нектар свиданий, твой лучистый взгляд

Ведут меня сквозь вихри дней,

И в мире нет преград.

Милая моя, поверь в меня.

Милая моя, прости меня.

Милая моя, встречай меня.

Милая моя

Lieverd, je bent ver weg

We zijn gescheiden door steppen en bossen.

Slecht weer lag in een lijkwade,

De lucht wordt donker.

Lieverd, je bent ver weg

Honderden kilometers roken in de sneeuw,

Ontrouw ijs glinstert als een rivier,

Clusters van sterren fonkelen.

En zuchten en blikken, woorden van fictie

Mijn hart wordt geplaagd.

Ik lach naar zonnige gezichten

Maar ik zie alleen jou.

Mijn liefste, melancholisch-verdriet

's Nachts knaagt het zonder te slapen.

Angst brandt een kaars,

Smaad verbergt de lente.

Lieverd, het spijt me voor alles

Vergeet de oude tranen.

Ze worden vuurstenen bruggen genoemd,

Het oude pad glinstert.

En zuchten en blikken, woorden van fictie

Mijn hart wordt geplaagd.

Ik lach naar zonnige gezichten

Maar ik zie alleen jou.

Mijn liefste, het lichtspel,

Vaarwel nectar, je stralende blik

Leid me door de wervelwinden van dagen

En er zijn geen barrières in de wereld.

Lieverd, geloof in mij.

Mijn liefste, vergeef me.

Lieverd, ontmoet me.

Mijn lieverd