Имя назвать - Калинов Мост

Не много и не мало по степям прошли

Хватали ртом соленым лоскуты жары,

Безумными глазами разгребали облака —

Дождя бы!

И падали на головы кувалдой потроха, распятых

Ремнями грудь хватали вдоль и поперек,

Кто верил снам горячим серой пылью лег,

Затылки рвали крики ждет гуляк перекосяк,

Расплата!

И рады были как поворотил коней казак, обратно

Перекрестком полдень дрогнул звонами выпало.

В синих блестках, пил дорогу доблестным выбором,

Вскрыл забрало сном младенца пугалом накричал.

Белым справил, полотенце мерить на два плеча

Ветер вымел, смыл рассветом клочья сырых волос.

В горе имя, гон расцветит если так повелось.

А помнишь побежденный январь?

Я безумно красивый

Упал в тебя раненой ивой, имя назвал.

Проклятый любить горячо, лед губами оплавить,

В прощеный день дикой расправы степью прощен.

Веткой писать тебе взглядом светить,

Имя назвать!

Видеть во сне Тибет, слышать цветы,

Имя назвать!

Веткой писать тебе взглядом светить,

Имя назвать!

Видеть во сне Тибет, слышать цветы,

Имя назвать!

Niet veel en niet weinigen gingen door de steppen

Ze grepen de zoute warmteplekken met hun mond,

Gekke ogen harkte de wolken -

Regen zou!

En zij vielen op hun hoofd met een voorhamer van ingewanden, gekruisigd

Riemen grepen de borst op en neer,

Wie in dromen geloofde, ging liggen met heet grijs stof,

De achterkant van hun hoofd verscheurde geschreeuw, wachtend op feestvierders scheef,

Betalen!

En ze waren blij toen de Kozak zijn paarden terugdraaide

Het kruispunt van de middag trilde van klokkenspel.

In blauwe pailletten, dronk de weg met een dappere keuze,

Hij opende het vizier van de slaap van de baby terwijl een vogelverschrikker schreeuwde.

Maakte het wit, mat de handdoek op twee schouders

De wind blies weg, spoelde de flarden vochtig haar weg met de dageraad.

De naam is in verdriet, de sleur zal bloeien als het zo is.

Herinner je je de verslagen januari nog?

Ik ben waanzinnig mooi

Viel in je als een gewonde wilg, noemde je een naam.

Vervloekt om hartstochtelijk lief te hebben, smelt het ijs met je lippen,

Op de vergeven dag van wrede represailles, wordt de steppe vergeven.

Met een tak om je te schrijven met een blik om te schitteren,

Naam naam!

Zie Tibet in een droom, hoor bloemen,

Naam naam!

Met een tak om je te schrijven met een blik om te schitteren,

Naam naam!

Zie Tibet in een droom, hoor bloemen,

Naam naam!