Гон в полдень - Калинов Мост

Тронь лицо мое мокрой веткой

Свежей след оставь по щеке

Мозг изъеден мой гарью едкой

Пальцы тянутся к взрывчеке

Дай глоток воды расцелебной,

Вымой волосы под дождем.

Может, станешь мне расцаревной,

Может ядом жгнешь.

Подождем.

Да только в голую степь ушло еще одно лето

Воет ветер дождем, темнеют рек рукава.

И остывает ладонь в разгул губами согрета

Мечет смертным крестом, который сам ковал, ковал

Долгим бегом-бегом пытался наверстать

Стал угрюмо пегий, забыл встать.

Россыпь трогал, трогал, кусал репейник крут.

Вывернули локоть в беде крут

Гон в полдень безымянных.

Гон в полдень без исхода.

Слушай выстрелы на закате.

Помни по утру блеск ружья.

Как теряет рога сохатый,

Я пришелся тебе в мужья.

Брось загар плечей обреченных.

Выжечь соки из глаз менял.

Я искал тебя в травах черных,

Нюх звериный подвел меня.

Да только в голую степь ушло еще одно лето,

Засыпает песком основы громких времен.

И остывает ладонь в разгул губами согрета

Ухожу в эту степь, тобой клеймлен, клеймен, клеймен.

Я там не был, не был, гулял в густом бору.

Как делили небо ковши рук.

Вскладчину гуляли, дымились щеки до утра,

Смяли цвет буланый в пылу драк

Гон в полдень безымянных.

Гон в полдень без исхода

Raak mijn gezicht aan met een natte tak

Laat een nieuw merkteken achter op de wang

De hersenen worden weggevreten door mijn brandende bijtende stof

Vingers reiken naar het explosief

Geef me een slokje geneeskrachtig water

Was je haar in de regen.

Misschien word jij mijn prinses,

Je zou kunnen verbranden met gif.

Laten we wachten.

Ja, er is pas weer een zomer naar de kale steppe gegaan

De wind huilt van de regen, de mouwen van de rivier worden donkerder.

En de palm koelt af in feestvreugde opgewarmd door de lippen

Mozes met een doodskruis, dat hij zelf smeedde, smeedde

Lange termijn geprobeerd in te halen

Hij werd nors gevlekt, vergat op te staan.

De placer aangeraakt, aangeraakt, in de klis bijten is cool.

gedraaide elleboog in de problemen

Gon op de middag naamloos.

Vertrek 's middags zonder resultaat.

Luister naar de opnamen bij zonsondergang.

Herinner je 's morgens de glans van een pistool.

Hoe de eland zijn horens verliest,

Ik ben je man geworden.

Gooi de kleur van de gedoemde schouders weg.

Brand de sappen uit de ogen van de wisselaars.

Ik zocht je in het zwarte gras,

De dierengeur liet me in de steek.

Ja, er is pas weer een zomer naar de kale steppe gegaan,

Bedekt de fundamenten van luide tijden met zand.

En de palm koelt af in feestvreugde opgewarmd door de lippen

Ik vertrek naar deze steppe, gebrandmerkt door jou, gebrandmerkt, gebrandmerkt.

Ik was er niet, ik was niet, ik liep in een dicht bos.

Hoe de emmers met handen de lucht verdeelden.

Ze gokten, hun wangen rookten tot de ochtend,

Verpletterde de kleur buckskin in het heetst van de strijd

Gon op de middag naamloos.

Gaat 's middags zonder resultaat