Partir - Julien Clerc, Sylvie Vartan

Depuis l’enfance, je suis toujours en partance.

Je vais, je vis contre le cours de ma vie.

Partir, partir, on a toujours un bateau dans le cœur

Un avion qui s’envole pour ailleurs, mais on n’est pas à l’heure.

Partir, partir, même loin de quelqu’un ou de quelqu’une

Même pas pour aller chercher fortune, oh, partir sans rien dire.

Vivre en s’en allant et en s’envolant

Et les gens, l’argent seraient du vent.

Mais c’est vrain le temps nous prend trop de temps…

Partir, partir, même loin, loin de la région du cœur

N’importe où, la peau change de couleur, partir avant qu’on meure.

Partir, partir, comme les trains sont bleus, quand on y pense

Et les bateaux heureux, quand on y danse, oh, partir sans rien dire.

Mais c’est vrai, le temps nous prend trop de temps

Et on n’appareille pour aucun soleil.

Et pendant ce temps, on est vivant…

Partir, partir, on a toujours un bateau dans le cœur

Un avion qui s’envole pour ailleurs, mais on n’est pas à l’heure.

Partir, partir, même loin, loin de la région du cœur

N’importe où, la peau change de couleur, partir avant qu’on meure.

Partir, partir, comme les trains sont bleus, quand on y pense

Et les bateaux heureux, quand on y danse, oh, partir sans rien dire.

Van kinds af aan ben ik altijd onderweg.

Ik ga, ik leef tegen de loop van mijn leven in.

We vertrekken, vertrekken, we hebben altijd een boot in ons hart

Een vliegtuig vliegt naar ergens anders, maar we zijn niet op tijd.

Weggaan, weggaan, zelfs ver van iemand of iemand

Zelfs niet om het geluk te zoeken, oh, om te vertrekken zonder iets te zeggen.

Leven door te gaan en te vliegen

En mensen, geld zou gebakken lucht zijn.

Maar het is waar dat de tijd ons te lang duurt...

Ga, ga, zelfs ver, ver van de regio van het hart

Waar dan ook, de huid verandert van kleur, ga weg voordat je sterft.

Ga, ga, alsof de treinen blauw zijn, als je erover nadenkt

En de blije boten, als we erin dansen, oh, vertrekken zonder iets te zeggen.

Maar het is waar, de tijd duurt te lang

En we zeilen zonder zon.

En ondertussen leven we...

We vertrekken, vertrekken, we hebben altijd een boot in ons hart

Een vliegtuig vliegt naar ergens anders, maar we zijn niet op tijd.

Ga, ga, zelfs ver, ver van de regio van het hart

Waar dan ook, de huid verandert van kleur, ga weg voordat je sterft.

Ga, ga, alsof de treinen blauw zijn, als je erover nadenkt

En de blije boten, als we erin dansen, oh, vertrekken zonder iets te zeggen.