Sunshine - Jonathan Coulton

We were blind to every sign

That we should’ve seen

In a clear, unbroken line

Machine to machine

Our mistakes were the future

But no one could tell

Long on bitcoin and regret

With not much to show

The roaches took the kitchenette

We just let it go

Walked away as the skyline

Crumbled and fell

We could have stayed

Inside the city the machines had made

But we took our time

Here in the sunshine!

Cast the shadow of a world that’s gone

Sunshi-i-i-i-ine

Paint the edges of the road we’re on

Sunshi-i-i-i-ine

Every bit was filed away

The world on a drive

They lost Steve, but they got Ray

If he’s still alive

We don’t hear from the inside, not anymore

When we watch the wall at night

The tops of the trees

Reflect a cold and blue-ish light

A sudden unease

If there’s nobody left

Then who is it for?

We soldier on

Such a short ride

Lightbulbs and batteries are almost gone

Like a steep slide

Watch the world unwind

On the outside

Here in the sunshine!

Cast the shadow of a world that’s gone

Sunshi-i-i-i-ine

Paint the edges of the road we’re on

Sunshi-i-i-i-ine

The color of the sky

The shape of a kiss

Everything I have

But not what I miss

All this time

The moon was waiting for this

All the rest has slipped away

Just me and the wall

I won’t last another day

And here where I fall

Marks the end of a great big

Beautiful thing

And who will see?

Such a short ride

There’s no one left who can remember me

Like a steep slide

But today is mine

On the outside

Here in the sunshine!

Cast the shadow of a world that’s gone

Sunshi-i-i-i-ine

Paint the edges of the road we’re on

Sunshi-i-i-i-ine

Cast the shadow of a world that’s gone

Sunshi-i-i-i-ine

Paint the edges of the road we’re on

Sunshi-i-i-i-ine

We waren blind voor elk teken

Dat hadden we moeten zien

In een duidelijke, ononderbroken regel

Machine naar machine

Onze fouten waren de toekomst

Maar niemand kon het zeggen

Lang op bitcoin en spijt

Met niet veel om te laten zien

De kakkerlakken namen de kitchenette?

We laten het gewoon los

Liep weg als de skyline

Verkruimeld en viel

We hadden kunnen blijven

In de stad hadden de machines gemaakt

Maar we hebben onze tijd genomen

Hier in de zon!

Werp de schaduw van een wereld die verdwenen is

Sunshi-i-i-i-ine

Verf de randen van de weg waarop we ons bevinden

Sunshi-i-i-i-ine

Elk beetje werd weggeborgen

De wereld op een ritje

Ze verloren Steve, maar ze kregen Ray

Als hij nog leeft

We horen niets van binnenuit, niet meer

Wanneer we 's nachts naar de muur kijken

De toppen van de bomen

Reflecteer een koud en blauwachtig licht

Een plotselinge onbehagen

Als er niemand meer is

Voor wie is het dan?

We soldaten op

Zo'n korte rit

Gloeilampen en batterijen zijn bijna op

Als een steile glijbaan

Kijk hoe de wereld tot rust komt

Aan de buitenkant

Hier in de zon!

Werp de schaduw van een wereld die verdwenen is

Sunshi-i-i-i-ine

Verf de randen van de weg waarop we ons bevinden

Sunshi-i-i-i-ine

De kleur van de lucht

De vorm van een kus

Alles wat ik heb

Maar niet wat ik mis

Al die tijd

Hier wachtte de maan op

Al de rest is weggeglipt

Alleen ik en de muur

Ik houd het geen dag vol

En hier waar ik val

Markeert het einde van een grote grote

Mooi ding

En wie zal het zien?

Zo'n korte rit

Er is niemand meer die me kan herinneren

Als een steile glijbaan

Maar vandaag is het van mij

Aan de buitenkant

Hier in de zon!

Werp de schaduw van een wereld die verdwenen is

Sunshi-i-i-i-ine

Verf de randen van de weg waarop we ons bevinden

Sunshi-i-i-i-ine

Werp de schaduw van een wereld die verdwenen is

Sunshi-i-i-i-ine

Verf de randen van de weg waarop we ons bevinden

Sunshi-i-i-i-ine