Lies I Chose to Believe - John Moreland

Well I’ve gone and lost my faith in photographs

Cursed those martyrs that mark my past

And I long for a day when we’ll look back and laugh

About all this

But good luck finding your peace of mind

Being born into these brutal times

And these days I don’t pray when I close my eyes

I just bite my tongue a bit harder

Cause you were a lie I chose to believe

A lie I chose to believe

Let’s float these gutters up past heaven’s gate

Get me out of these damn desert states

Did you hear the one about the hand of fate?

It’ll make your heart stop

Do you ever wish you could just back out?

Take your nickels and go cash out?

Forget the faces you’ve been crying about

And see where forgiveness takes you?

Sweet surrender like the break of dawn

With the map laid out and the arrows drawn

But I think too much and wait too long

And I never tell but you know

How to lift me when I sink too low

Now I’ve found me a reason to be a man

Out on the shoulder with an outstretched hand

Just a little solid ground to stand

Is all I ever needed

So I’ll shout it out from the heavens above

Hell ain’t nothin' but the devil’s drug

And love ain’t a sickness, though I once thought it was

When I was too surrounded to see

Nou, ik ben gegaan en heb mijn vertrouwen in foto's verloren

Vervloekte die martelaren die mijn verleden markeren

En ik verlang naar een dag waarop we terugkijken en lachen

Over dit alles

Maar veel succes met het vinden van je gemoedsrust

Geboren worden in deze wrede tijden

En tegenwoordig bid ik niet als ik mijn ogen sluit

Ik bijt gewoon wat harder op mijn tong

Omdat je een leugen was die ik koos om te geloven

Een leugen die ik koos om te geloven

Laten we deze dakgoten omhoog drijven langs de hemelpoort

Haal me uit deze verdomde woestijnstaten

Heb je die over de hand van het lot gehoord?

Het zal je hart doen stoppen

Zou je ooit willen dat je er gewoon weer uit kon?

Je stuivers pakken en uitbetalen?

Vergeet de gezichten waar je om hebt gehuild

En zie je waar vergeving je brengt?

Zoete overgave als het aanbreken van de dag

Met de kaart opgemaakt en de pijlen getekend

Maar ik denk te veel na en wacht te lang

En ik vertel het nooit, maar je weet wel

Hoe me op te tillen als ik te laag zinken?

Nu heb ik een reden gevonden om een ​​man te zijn

Op de schouder met een uitgestrekte hand

Gewoon een beetje vaste grond om op te staan

Is alles wat ik ooit nodig heb?

Dus ik schreeuw het uit de hemel hierboven

De hel is niets anders dan de drug van de duivel

En liefde is geen ziekte, hoewel ik ooit dacht dat het dat wel was

Toen ik te omringd was om te zien