A Distance - John Floreani

I’ve held my breath

For twenty fucking years

And hesitation brought me here

It makes it harder to believe

That I’ll see you again

I’m so scared of growing up

I still act like I’m fifteen years old

Too early to give up

But too old to come home

I found myself at a distance

Empty highways and freezing train carriages

I never thought I’d see myself like this

Starving to death in this fucking city apartment

Well, I’m twenty-one

And so alone

Well, this distance it gave me an option

In the form of a shiny red apple

In it’s dark red skin

I saw my reflection

But I couldn’t take it

I sunk my teeth in

Ik heb mijn adem ingehouden

Twintig jaar lang

En aarzeling bracht me hier

Het maakt het moeilijker om te geloven

Dat ik je weer zal zien

Ik ben zo bang om op te groeien

Ik doe nog steeds alsof ik vijftien jaar oud ben

Te vroeg om op te geven

Maar te oud om thuis te komen

Ik bevond me op afstand

Lege snelwegen en ijskoude treinwagons

Ik had nooit gedacht dat ik mezelf zo zou zien

Verhongeren in dit verdomde stadsappartement

Nou, ik ben eenentwintig

En zo alleen

Nou, deze afstand gaf me een optie

In de vorm van een glanzende rode appel

In zijn donkerrode huid

Ik zag mijn weerspiegeling

Maar ik kon het niet aan

Ik zette mijn tanden erin